Het licht van Pasen. Geef het door!

Vier diensten voor Pasen

Het is even stressen, zoals altijd op donderdag. Maar vandaag moet ik al eerder in de kerk zijn dan anders en dat is eigenlijk niet te doen. Eerst werken, dan Dunya naar ballet en dan eten en omkleden en tussendoor Dunya even douchen, de oppas instructies geven, opmaken en huppekee, wegwezen. Ik ben trots op mezelf dat ik maar tien minuten te laat ben. Ik had al aangekondigd dat ik het niet zou redden. Inzingen voor de dienst van Witte Donderdag. Ik ben wel heel benieuwd, want dat heb ik nog nooit meegemaakt. Dat sommige kerken dienst hebben op deze dag wist ik wel, maar ik heb me er nooit in verdiept. Het dringt ook laat tot me door dat er vier diensten zijn rond Pasen. Goede Vrijdag zijn we in Emmen, dat had ik al toegezegd, maar zaterdag kom ik op tijd terug en heb ik een oppas, dus maak ik drie van de vier diensten mee.

Witte Donderdag

Op Witte Donderdag wordt de tafel klaargemaakt. Deze dag gedenken we het laatste avondmaal van Jezus met zijn discipelen. Het is een rustige en stille dienst, mede omdat de microfoons het grootste deel van de tijd niet werken. Gelukkig kan ik het wel verstaan. Ik vind het mooi om te zien, eigenlijk hou ik wel van de rituelen die hier voorbij komen. Aangezien ik Gereformeerd ben opgevoed, kwam ik vrijwel geen rituelen tegen. In de Ekklesia waren ook wel wat rituelen, maar in de Dominicus word ik elke keer opnieuw verrast. Dus ik zit geboeid te kijken naar het dekken van de tafel en het klaarzetten van brood en wijn. De kinderen zijn er niet, dus die brengen het niet binnen zoals op zondag. Het gaat allemaal net een beetje anders en er is vooral veel stilte. Na de dienst repeteren we nog een uurtje voor Pasen. Dunya heeft met de oppas een deel van The Passion gekeken. Dat mis ik elk jaar, maar ik heb het opgenomen dus ga het zeker terugkijken.

Paaswake

Wat het meeste indruk op me maakt is de Paaswake op zaterdagavond. Ook nu kom ik gestrest binnen. We komen om half zeven terug uit Emmen. Ik moet Dunya weer snel douchen en dan omkleden. Eten hebben we gelukkig onderweg gedaan. Ik kom weer verhit binnen rennen en schuif snel aan in het koor. Bij het begin van de dienst is er geen Paaskaars. Bijzonder. Die wordt tijdens de dienst binnengebracht. Ik vraag me af waar die kaarsjes voor zijn die we bij de ingang hebben gekregen. Het antwoord komt tijdens de dienst. In het begin vroeg ik zulke dingen altijd uitgebreid van te voren, want stel dat ik iets verkeerd doe. Nu weet ik dat het zich vanzelf wijst. Als de Paaskaars klaarstaat, komen er allerlei mensen aangelopen en steken een kaarsje aan. Daarna gaan ze de rijen bij langs en de eerste van de rij geeft het licht door. Dus binnen mum van tijd is de kerk verlicht met een heleboel vlammetjes. “Ik hoop dat we dat vandaag ook doen!” zegt Dunya als ik het vertel. “Dat denk ik niet lieverd. Dat hoort echt bij een Paaswake. Wel is er vandaag iets met bloemen, maar wat weet ik niet precies” antwoord ik. “Misschien weet je het wel, maar wil je het nog niet vertellen” merkt Dunya slim op. “Nou.... ik weet dat er op Goede Vrijdag bloemen worden meegenomen door mensen in de kerk. Deze bloemen worden Paasmorgen uitgedeeld. Maar of de kinderen dat doen en wanneer, dat weet ik niet!” Dat doet me denken aan vroeger, toen we in de Gereformeerde Kerk narcissen uitdeelden met Pasen. Er hing een briefje aan met de tekst: “Daar juicht een toon, daar zingt een stem, die klinkt door heel Jeruzalem”, een echt Paaslied, wat ik altijd heerlijk vond om te zingen. Nu is het Paaslied natuurlijk “De steppe zal bloeien” en dat is ook heerlijk om te zingen. De Paaswake eindigt met Alleluja. Er was me al verteld dat dat het “U zijn wellekome” van Pasen is. Het is inderdaad heerlijk om te zingen en we kunnen voluit gaan met dit lied. Fantastisch! Wat een mooi lied!

Paaszondag

Op Paaszondag zijn er wel kinderen, en veel ook! Er is een kinderverhaal waarbij de kinderen bij het podium op een kleed mogen zitten. Na het verhaal gaan de kinderen naar de kindernevendienst om bloemen te maken. Dunya ziet er prachtig uit in haar nieuwe jurk. Het is een jurk met veel kleuren die in elkaar overvloeien. In Emmen heeft ze er nog een vestje bijgekocht. We hadden de jurk niet bij ons en ook geen foto zoals ik van plan was. Maar ze koos de perfecte groene kleur, die ook in haar jurk zit. Als de kinderen terugkomen met schalen brood en bekers voor de wijn, begint de dienst van de tafel. Dunya staat bij het koor uit te delen en dat is handig want daardoor hoef ik niet op zoek. Ik ga altijd bij haar brood en wijn halen en dan loop ik soms de hele kerk door omdat ze achterin staat. Nu loop ik gewoon met het koor mee, alleen word ik even opgehouden omdat Dunya wel een knuffel wil als ik langsloop. Als ze in de kerk zit, zie ik dat ze zich ontfermt over een klein jongetje dat we kennen van het familieweekend. Ze zit met hem op de trap en slaat een arm om hem heen. Ik zie dat vader zich terugtrekt. “Over een paar jaar kan Dunya de oppas worden” schiet het even door me heen als ik naar ze kijk. Als ze brood en wijn gaan delen kijkt Dunya achterom of hij haar wel volgt.

Bloemen uitdelen

Na de dienst mogen kinderen paaseieren zoeken en bloemen uitdelen. Dunya deelt bloemen uit en dan zijn de paaseieren op. Ze haalt haar schouders op. Ik wijs op het mandje met paaseitjes dat bij de dirigent staat. Opgelucht pikt ze daar een paar eitjes uit. Ik krijg een tak met zachte knopjes eraan. “Weet je hoe dit heet?” vraagt ik Dunya. Ze schudt haar hoofd. “Katjes, omdat ze zo zacht zijn!” , Weg is ze weer, want er is nog iemand die ze een bloem wil geven. De enorme bos die ik heb gekregen slinkt al snel. Dan geef ik haar instructies om ook een bloem te geven aan de musici. “Niet de tulpen” protesteer ik. “Waarom niet?” vraagt Dunya kritisch. “Dat zijn mijn lievelingsbloemen!” zeg ik. Ze pakt dan maar een narcis.Pasen is het feest van een nieuw begin. In de breedste zin van het woord. Het geeft mij meestal weer hoop voor de toekomst en ik vind het een heel vrolijk feest. Met mooie liederen en muziek en heel veel bloemen. De lente is begonnen en daar gaan we weer volop van genieten. 

Bloemen knutselen

“Hoe vond je het in de kerk?” vraag ik die avond. Ze steekt haar duim op. “Wat heb je gedaan bij de kindernevendienst?” wil ik weten. “Bloemen knutselen natuurlijk!” Oeps, ja natuurlijk. “Geen verhaal?” vraag ik dan. Dunya kijkt me meewarig aan. “Dat hadden we in de kerk toch al gehad?” Ook word ik aangesproken door verschillende mensen die zeggen dat we mooi gezongen hebben. Het waren diensten van goede harmonie en dat komt het zingen altijd ten goede. Nu maar hopen dat er snel een goede dirigent wordt gevonden die structureel ons koor wil leiden. Volgend jaar wil ik alle vier de diensten meezingen. Dat wordt dan de eerste dienst op Goede Vrijdag ooit voor mij. Zo is er volgend jaar ook iets nieuws. Nu we hier bijna een jaar zijn hebben we denk ik de meeste rituelen wel meegemaakt. Op Paasmorgen is er nog iemand van het koor die tegen me zegt dat ik zo’n leuke dochter heb en dat ze zich zo te zien erg thuis voelt. Wat fijn om te horen, dat betekent veel voor mij. Eigenlijk hebben we vorig zomer al een nieuw begin gemaakt, toen we naar de Dominicus overgingen. De overstap verliep niet vlekkeloos, maar ik ben erg blij dat ik heb doorgezet. Al merk ik dat er ook in onze vorige kerk wel dingen veranderen voor de kinderen. Dat juich ik toe, maar dat doet er voor ons niet meer toe. Hier heeft Dunya de ruimte om te stralen en dat doet ze dan ook.