Het leed dat Mexico heet :-(

Het hele verhaal mbt mijn schoonouders zal ik jullie besparen. Kort gezegd en iets wat jullie vast al kunnen bedenken is dat ze het er NIET mee eens zijn. Ze vinden het geen goed idee dat Martin met mij trouwt. Mijn schoonmoeder vindt mij een geldwolf omdat Martin veel geld op zijn spaarrekening heeft. Ze vergeten alleen dat ik mijn huis verkocht heb met 24.000 euro winst en dat nu deel met Martin. Maar goed, de verhouding is nu volledig verstoort.

Martin en ik besluiten het even te laten voor wat het is. We laten zijn ouders even met rust om ze aan het idee te laten wennen.

Wij prikken ondertussen een datum, 05-08-2005 wordt onze trouwdag. We maken allerlei afspraken na onze vakantie naar Mexico want dan hebben we alle tijd.

Twee weken voor we op vakantie gaan, word ik gebeld door het reisbureau. Het hotel wat wij geboekt hebben, blijkt te zijn overboekt. Ze willen ons naar een ander hotel overbrengen. Ondanks dat we niet naar dat hotel wilden (el tukan in playa del Carmen) geven we toe om daar naar toe over te gaan.

De dag voor vertrek heb ik geen fijn gevoel. De vakantie geeft mij een onbehagen gevoel maar iedereen om mij heen zegt dat ik me niet druk moet maken. Martin gaat voor de 4e keer naar Mexico en ik voor de eerste keer. Iedereen zegt dat het de zenuwen zijn en dat het allemaal goed gaat komen.

15 maart 2005 is het dan zo ver, we staan met koffers en al op het vliegveld. Mijn ouders en Martin zijn vader brengen ons weg. We gaan 17 dagen genieten met z'n tweetjes. Half jaar bij elkaar en druk aan het oefenen voor een kindje en nu samen met vakantie. Even de druk weg uit ons leven.

Na een lange reis van 10 uur komen we aan op Cancun. Daar staat een hostes van Oad op ons te wachten. De vlucht is goed gegaan en ik lijkt iets te ontspannen. We worden ontvangen en krijgen te horen dat we naar het eerste hotel wat we geboekt hadden worden gebracht. Niemand heeft een overboeking en El Tukan heeft geen plek voor ons.
Een pak van mijn hart om eerlijk te zijn.

Na een rit van ruim een uur komen we bij het hotel aan, heerlijk denken we. Koffers uitpakken en eerst ergens een glaasje drinken halen. Rond 5 uur hebben we een bijeenkomst met de hostess die ons van alles te vertellen heeft.

We worden afgezet en het busje rijdt verder. We gaan naar binnen om ons in te checken.
Daar krijgen we te horen dat er iets fout is gegaan. Er is plek voor ons nacht 1,2, 5, 8, 11,12, 15 en 16. De overige nachten moeten we maar kijken waar we gaan slapen. Totaal verbaast gaan we toch naar de kamer. We hebben in elk geval de eerste 2 nachten een plek om te slapen en te kijken hoe alles nu op te lossen.

Om 5 uur staan we bij de bijeenkomst. We geven aan dat er een groot probleem is, maar de hostess geeft aan dat eerst het verplichte praatje gedaan wordt met een cocktail en daarna de zorgen. We wachten het praatje af, wat ons totaal niet interesseert. Ja ze is klaar en wij staan in de rij. Iedereen wil een excursie boeken. Als we dan 20 minuten later aan de beurt zijn, geven we het probleem aan.
 Tja krijgen we als antwoord, het is nu bijna 6 uur en dan is het einde van mijn werkdag. Morgen kom ik er op terug bij jullie. Ze pakt haar tas en voor we iets kunnen zeggen is ze weg.

Volledig uitgeput en overdonderd, gaan we wat eten. We proberen er toch iets van te maken al is het wel het gesprek van de avond. Vroeg liggen we op bed want naast de lange reis, is er ook nog eens tijdsverschil. Het thuisfront hebben we al een sms gestuurd en gevraagd of zij morgen meteen om 9 uur naar het reisbureau willen gaan met de vraag of zij iets kunnen doen.

Na een goede nachtrust, zien we alles weer met goede moet in. De hostess is er rond 11 uur in de ochtend. Ze heeft contact gehad met OAD Nederland en heeft toestemming gekregen om ons over te boeken naar een ander hotel. We mogen dat hotel zelf even bekijken. Dus samen met de hostess lopen we richting het andere hotel. We vragen haar hoe het komt dat ze niet wist dat dit aan de hand was. Ze geeft aan zich niet te bemoeien met dat soort zaken en het op te lossen als er daadwerkelijk iets is. Wij vinden dat erg raar maar oké het zal wel. We komen bij het nieuwe hotel aan. 1 blik en mijn gezicht vertrekt al. Er is geen zwembad, de kamers geen airco, het stinkt er en het is ook nog eens vies. Mijn gemoedstoestand verandert met de seconden. Ik geef aan hier niet naar toe te willen. Dan hebben we een groot probleem geeft ze aan. Zij moet weg namelijk om nieuwe mensen op te halen. We krijgen van haar de opdracht om zelf een hotel te gaan zoeken. Als we die gevonden hebben, moeten we contact opnemen met haar en dan gaat zij OAD Nederland bellen.
Zij gaat weer weg en laat ons achter. Ik begin te huilen. Dit is echt niet tof, 10 uur vliegen van Nederland en niemand die ons helpt. Ik besluit Sandra van Globe Reisbureau te bellen. Leg haar alles voor en ze geeft aan dat dit niet kan. Ik krijg haar mobiele nummer zodat ik met haar kan sms'en als de winkel sluit in Nederland. Zij gaat wel meteen contact opnemen met OAD Nederland. Ondertussen gaan wij zoeken naar een nieuw hotel. Hele middag lopen zoeken en contact gehad met OAD Nederland. Helaas nog niks gevonden en de avond slaat alweer in. Ook van de hostess niks meer gehoord.

Rond 10 uur besluiten we maar op bed te gaan, na een onrustige nacht staan we op. We pakken onze koffers in en om 10 uur 's ochtends staan we buiten met koffers en geen hotel. Wat een ellende zeg!! Ik sta huilend op straat, ik wil naar huis. Maar tja dat gaat niet natuurlijk, wat moeten we nu ........................................................