Het leed dat daten heet

Daten. Als gescheiden (jonge) vrouw, met 2 kids. Ik kan er 1 ding over zeggen.

Wat. Een. Ellende.

In eerste instantie probeerde ik het op de 'ouderwetse' manier. Naar een leuk café of een bar, een beetje lief lachen, oogcontact, kletspraatje, flirt hier en daar. En in het eerste opzicht gaat dat prima, maar dan komt meestal de vraag; van wie zijn die 2 namen op je arm? Of, wie zijn dat op de achtergrond op je telefoon? Nou.. Dat zijn mijn 2 kids. Oké, ben je dan ook getrouwd geweest? Ja, inmiddels gescheiden. Je ziet die mannen instant wegtrekken en in hun ogen zie je hun brein op volle toeren werken, oh god hoe ga ik dit gesprek beëindigen zonder als een lul over te komen? Nou lieve man, dat lukt niet.

Daarna geprobeerd op een andere manier. Hoe dan? Ja shit he. Lief lachen tegen die leuke man naast me op het terras. Een zwoele blik naar die man die me voorbijloopt in de winkel. Een leuk kletspraatje met die knappe knul die ik wel eens in de trein zie. Soms denk je; wauw ik word hier beter in. En dan gaat het ook goed, totdat je weer bij dat praatje komt. Gescheiden met 2 kids. Voor mij voelt dat als dit;

En soms, soms komt er wel eens een man tussendoor dat je denkt; deze is anders. Deze blijft terugkomen, deze vind mij leuk en maakt het niet uit wat er vroeger is gebeurd, het verleden is het verleden en dit word leuk. En dan na wekenlang afhouden en rustig aan doen en niet toegeven want je wilt dit op de juiste manier doen en niks verpesten, wanneer hij eindelijk van mij (wanneer de kids er niet waren) mocht blijven slapen, hoor je hierna 2 weken niks van hem. En wat hoor je later? 'Ik had er toch eigenlijk wel moeite mee dat je kids hebt.' Bro, are you for real?

Oké, dus dat. Dan heb je nog het ergste. Online daten. Hel, als je het mij vraagt.

Ik probeer het. Tinder, Lexa, whatever. Over Tinder nog maar niet te spreken.. Ja ik probeer het, en nee, ik ben er niet trots op. Eerst is het leuk, je denkt, Ohh ik heb een match! En een match! Maar als je net een kwartier op Tinder zit en je krijgt al meteen een slaapplaats in Utrecht en een hete avond (een verhaal met details en alles!) aangeboden, ga je je toch afvragen wat er verkeerd is aan je profiel. Checken, nog een x checken, nee niks geks toch? Hmm oke.. Ik heb een superlike? Cool, ff checken! WOW een Mr. Grey profiel, oke oké.. Hee een leuk gesprek. Opleiding, werk, kids, relatie, alles besproken. Gesprek done. Nice. Nee ik wil niet meteen met je afspreken, creep. IK HOEF JE SEKSVERHAAL NIET TE LEZEN!

Ik kom nu echt heel needy over, en alsof ik continue op dates ga, maar niks is minder waar haha. Ik heb eigenlijk pas 1 date gehad wat echt een date was in de afgelopen 2,5 jaar. Ik hoef ook niet per se te daten maar ik vraag me wel eens af, ben ik het flirten, daten, en alles wat daarbij komt kijken verleerd? Of is die vijver met goede, leuke, down-to-earth maar wel met humor mannen echt al helemaal leeggevist?

Ik ben er klaar mee. Ik wil gewoon dat Ryan Reynolds met me trouwt, is dat nou zo veel gevraagd? ????