Het laten huilen van je kind-hoe doe ik dat

Geinspireerd door een andere mama hier op mamplaats,
heb ik besloten om hier ook een blog aan te wijten.

huilen,
En dan vooral het laten huilen van je kind
hoe doe ik dat

Ik ben intussen alweer bijna 6 jaar moeder.
En ik heb al wat langer door dat ik net even anders erin sta als anderen.
Zo slaap ik niet samen met onze dochter(s),
draag ik niet en laat ik mijn kind huilen, als ze snacht is in haar bed ligt.

Over dat laatste wilde ik het in deze blog hebben.
Natuurlijk ben ik er voor mijn dochter, als ze mij nodig heeft.
Natuurlijk troost ik mijn dochter als ze verdriet heeft.
Maar ik heb een dramaqueen in de dop, die ook gewoon in bed ligt te huilen
alsof ze minsten door 10 man in elkaar geslagen wordt, zonder dat er ook maar iets aan de hand is.

Ook huilt ze in haar slaap, nou heb ik ooit een keer een tip gehad.
(ontzettend lief en goedbedoeld!!)
Dat ik haar over haar bol moest aaien, als ze in der slaap huildde.
Nou heb ik dat dus 1x gedaan, met als resultaat dat zowel zij als ik de rest van de nacht wakker waren.
Mijn dochter maak je daar gewoon helemaal niet gelukkkig mee.

Ik snap het echt, als je je kind snachts wil troosten als het huilt,
maar zou je dat ook doen, als je kind er geen baat bij zou hebben?
Zou je dat ook doen, als je kind daar alleen maar gestressed van zou raken.
Ik neem aan dat je antwoord nee is.
Dat je naar je kind gaat omdat het goed is voor je kind
en niet om je eigen ego een boost te geven.

Al vanaf geboorte af aan, herken ik de verschillende huiltjes.
De ik wil niet slapen, maar ben niet moe huil
De ik heb honger huil
en ga zo maar door.

Al vanaf geboorte, ga ik niet bij elke snik kijken.
Ik hoor het al vanaf de allereerste dag,
of ze me nodig heeft, of dat ze in haar slaap huilt,
Bij het eerste sta ik bij haar, bij het tweede laat ik haar.

Ik zal er alleen nooit een andere ouder op veroordelen dat het wel bij elke snik gaat kijken.
Je doet als ouder waarvan je denkt dat het goed voor je kind is.
Waar ik wel moeite mee heb, is dat andere moeders,
mij een slechte moeder noemen omdat ik de keus maak haar wel te laten.

Intussen is de jongste bijna 4 en komt ze (jawel soms 5x op een nacht) naar me toe als ze me nodig heeft. Dan ga ik met haar naar haar kamer,
knuffelen we en troost ik haar. Samen slapen doen we eigenlijk niet.
Maar dat is weer een ander verhaal.