Het klinkt zo cliché maar ik moet ze gelijk geven.

Wat je het vaakst te horen krijgt als je net mama bent geworden zijn de woorden: ‘Geniet ervan want het gaat zo snel.’

Op het eerste moment stond ik er niet zo hard bij stil maar als ik nu terugkijk denk ik inderdaad wat vliegt de tijd. Het lijkt nog alsof ik haar gisteren voor het eerst vast hield en nu is ze al vijf maanden oud.

Had ik er toen meer bij stilgestaan, had ik wellicht meer genoten. En nu verwijt ik mezelf dat ik het niet meer gedaan heb. De eerste weken waren voor mij niet echt die roze wolk ondanks dat we een pracht van een baby hadden. Maar het hele c-gebeuren en om in deze tijden voor het eerst ouder te worden zijn geen evidentie.

Helaas geen familie en vrienden die uitgebreid langs kwamen en nu en dan een handje konden helpen, een papa die meteen terug aan het werk ging & een hele zoektocht naar de juiste pap. Deze dingen zorgde ervoor dat ik niet ten volle van je heb genoten en dat breekt men hart ergens wel.

Vaak vraag ik me af wat als...

Wat als je papa langer bij ons thuis was gebleven of op zijn minst al geen onvoorspelbaar lange dagen had gewerkt dat ik daarop kon terugvallen.

Wat als er nu net een handje meer hulp was geweest om mij bij te staan bij het huishouden.

Wat als we meteen de juiste pap hadden gevonden.

Wat als...

Zou ik dan?

Het waren ‘zware’ eerste weken en tuurlijk genoot ik als je op mij sliep of dergelijke maar ik was veel harder bezig met alles te overdenken dan met het genieten van jou. Sorry pitéloe. Maar weet dat ik je enorm graag zie en dit al vanaf dag 1. ❤️