Het kiezen van een naam

ALS JIJ JE EIGEN NAAM KON KIEZEN, HOE ZOU JE DAN HETEN?

Deze vraag werd me een paar dagen geleden gesteld door mijn theezakje. Dat bleek toch wel een vraag waar ik even over na moet denken hoor. Er zijn zoveel mooie, bijzondere en unieke namen in de wereld. Vroeger speelde ik veel samen met mijn zusje. We verzonnen de meest wilde en fantasierijke verhalen. En in die verhalen speelden wijzelf de hoofdrol. Elke keer bedachten we weer een nieuwe naam voor de hoofdrolspelers. De ene keer heette ik Mickey en de andere keer was ik Sophie. Of ik was Annika en mijn zusje Pipi. De dag erna was ik Rosa een lief meisje met blonde vlechtjes om de volgende dag de stoere Demi te zijn. Niet alleen verzon ik namen voor mezelf ook mijn poppen, barbies en lego poppetjes kregen elke dag een andere naam. Timothy, Thomas, Frank, Peter of Stijn waren de namen voor de jongens. De meisjes heetten Isabella, Tamara, Jolie en Susan.

Ooit heb ik mijn moeder gevraagd waarom ze mij 'Marije' hebben genoemd. Mijn moeder antwoordde dat zij en mijn vader dit een erg mooie naam vonden voor een meisje. Als mijn broer mijn broer niet was, maar mijn zus, dan heette hij Marije. Ze hebben de naam voor mij bewaard. Toen ik een baby was heeft mijn moeder wel eens te horen gekregen dat de naam Marije wel erg 'zwaar' is voor zo'n klein meisje. Oh ja, ook leuk om te weten: als ik geen meisje was geweest, dan hadden mijn ouders me Menno genoemd.

Tegenwoordig is het enerzijds heel hip om je kind een zo origineel mogelijke (lees: vaak onuitspreekbare en moeilijk schrijfbare) naam te geven. Anderzijds zijn de 'ouderwetse' namen weer helemaal hip. Een naam is persoonlijk. Niet iedere naam vind ik (even) mooi. Hoeft ook niet. Veel vreemde namen heb ik al voorbij zien komen. Niet mijn keus, maar ach... wat maakt het uit. Als de ouders het mooi vinden? Vaak is het ook een kwestie van wennen. Uiteindelijk past de naam bij het kindje.

Het kiezen van een naam is moeilijk. Het kind loopt met de rest van zijn/haar leven rond met deze naam zonder er zelf voor te hebben gekozen. Bij het kiezen van de namen van onze kinderen hebben mijn man en ik een aantal criteria opgesteld:

1. de naam moet uitspreekbaar zijn.

2. het kind moet zijn/haar naam zelf zonder moeite kunnen uitspreken.

3. de naam zo 'normaal' mogelijk schrijven.

4. de naam moet passen bij de achternaam en eventuele broers/zusjes (vooral belangrijk toen we de naam van onze tweede gingen kiezen).

Manlief en ik houden van Friese/Scandinavische/Hollandse namen, dus zochten we vooral in die hoek. Met het resultaat dat Kleuter een van oorsprong Scandinavische naam heeft en Diva een Friese. Bij het kiezen van de naam hebben we ook nog gekeken of er geen gekke afkorting van te maken is, hoe het klinkt met de achternaam, hoe het klinkt als je het achterstevoren leest en op welke woorden het rijmt. Al bij al een behoorlijke lijst, maar we zijn er uit gekomen hoor ;-).

Afijn, mijn ouders zullen ongetwijfeld ook goed hebben nagedacht over mijn naam. En ik vind dat ze een prima naam voor me hebben gekozen. Ik heb er nooit problemen mee gehad. Ben er nooit mee gepest. Mijn broer plaagde me wel eens door te zeggen: Marije gaat rije naar turkije en een jurkje breie en vrije. Zoiets. Ik kon er wel om lachen. Als ik er zo bij nadenk ben ik tevreden over mijn naam en zou ik geen andere kiezen. Mijn naam is Marije en ik ben een echte Marije. Ik hoop dat mijn kinderen later ook zo over hun naam denken.

En jij? Ben jij blij met je eigen naam?