Het is allemaal buitenkant wat we zien! Vraag jij wel eens naar de binnenkant?

Het beeld wat vaak van ons geschetst wordt is : prachtig gezin met vier jongens en dan ook nog een tweeling. Prachtig mooi huis en beide een goeie baan. Klinkt bijna als een leuke reclame.... we zijn inderdaad gezegend met vier prachtige en bovenal gezonde jongens. Die vier jongens zijn alleen ook keihard werken. De oudste en de jongste twee waren van baby af aan al niet echt makkelijk. Allen prematuur geboren. Of het ermee te maken heeft weet ik niet maar ze waren alle drie veel onrustig, buikkrampen en niet snel tevreden. Zolang Ties en Stef er zijn hebben we denk ik 10% van de nachten door kunnen slapen. 90% van de nachten slapen ze hier niet door en er zijn tijden geweest dat we 2 a 3 uur per nacht sliepen. Killing kan ik uit ervaring vertellen. (Hier zal ik nog eens een blog aan wijden). Alle vier de jongens hebben een behoorlijk temperament en een sterke eigen wil en dat maakt mij als moeder soms behoorlijk onzeker. De jongste twee praten nog niet dus iedere dag is een nieuwe dag vol geschreeuw en gestampvoet van frustratie.

We hebben beide een baan waardoor we het als gezin fijn hebben. We doen alleen beide niet het werk wat we het liefst zouden doen. Waarom niet zou je denken.... ik ben zelf nogal een besluiteloos type en vind veel te veel dingen leuk. Één ding kiezen en er compleet voor gaan dat durf ik gewoon niet. Financieel gezien niet en omdat we het nu eindelijk allemaal een beetje op de rit hebben. En Peet? Als hij zijn droom zou najagen zou hij de hele week van huis zijn en alleen in de weekenden thuis zijn. En in dat geval zou hij zijn werk geweldig vinden maar dan zou hij ons moeten missen. Het is dus altijd zoeken naar de juiste balans. En keuzes maken wij dus niet altijd omdat we er blij van worden maar omdat het op dit moment het beste is. Stabiliteit en overzichtelijk.

Tot slot het beeld wat vaak van mij geschetst wordt : zelfverzekerd en een post partum lijf waar iedereen jaloers op is. (Zijn niet mijn woorden). Ik ben over veel dingen zelfverzekerd maar het moederschap blijf ik spannend vinden. Ik doe ook maar wat in de hoop dat het goed uitpakt. En ook ik maak er soms een puinhoop van. En dan mijn lijf, ik ben gezegend met een stel goeie genen (thnx mam) maar dat wil niet zeggen dat ik ook fit ben (alles behalve). Ik sport liever niet dan wel en trek regelmatig een zak chips open om het vervolgens zonder enig schuldgevoel helemaal leeg te eten. Ik heb mezelf inmiddels een schop onder mijn kont gegeven en heb een racefiets gekocht. Ik fiets flinke kilometers maar vraag me niet hoe... dus niet alles is wat het lijkt. Het gras bij de buren lijkt immers altijd groener.

Ons leven is echt fijn zoals het is maar ik kijk ernaar uit dat iedereen zichzelf verstaanbaar kan maken en kan uiten en bovenal een goeie nachtrust! Dit was een kijkje in onze binnenkant, hoe zit het met jullie binnenkant?