Het duurde even maar..I'm back!

Drie weken geleden lag ik rond het middag uur de laatste weeën weg te puffen. Mijn nieuwe vriend, steun en toeverlaat, ook wel morfine genoemd, was uitgewerkt.. alles wat door de kamer zweefde, door de morfine, kwam weer op zijn plek, manlief zat weer stil in plaats van hinkelend door de kamer en het van de wereld gevoel zakte jammer genoeg direct af, het echte werk kon beginnen. Alles ging goed, ik zal jullie details besparen;) Ondertussen ben ik weer wat meer mens in plaats van zombie. Make-up doet wonderen! Behalve tegen slaaptekort.. weet iemand iets tegen wallen? Iemand? Tips zijn heel welkom!! ;)

Ik had grote plannen, ik wou elke dag een stukje schrijven in de kraamweek en er dan een mooi blog van maken. Maar ik had niet meer te vertellen dan.. “Wat voel ik me beroerd!!” Dus een interessant blog werd dat niet ;) Haat maar dan ook echt haat aan naweeën!

Omdat ik geen letter op papier kreeg leek een photo dairy een leuk idee. Elke dag een mooie foto. Er werden zoveel foto’s gemaakt door familie en vrienden dat er vast wel wat moois tussen moest zitten. Maar het bleek dat ik van geen enkele kant te fotograferen was en na mijn eerste blik weer in de spiegel, viel dat plan ook in het water. Wow.. moe, slaaptekort, kapot, slaaptekort, opgeblazen, slaaptekort, bad hair day, wallen, oh en had ik slaaptekort al gezegd? Dat alles was van mijn gezicht af te lezen. Gelukkig was er door die ellende op mijn gezicht ook nog trots te lezen J Het was even hard werken maar wat een prachtig mannetje!

Nu voel ik me gelukkig weer prima. Ik ben weer up and running! Ik kan weer bukken, sta zonder problemen op. Ik kan weer de deur uit zonder dat het zweet over mijn rug loopt. Haha wat een domper is dat hè! Denk je dat het weer hartstikke goed gaat is het stukje naar school lopen gevoelsmatig ineens een marathon afstand geworden. Of ben ik de enige bij wie het zweet uitbreekt de eerste keer dat ik weer dapper op stap ga na de bevalling? Klein dingetje.. ik ben nog iets of wat verstrooid en vergeetachtig. Zo kwam ik er na een kwartier pas achter dat ik in een pan stond te roeren zonder dat het gas aanstond. Ik kan me nog vergissen in de tijd van het voeden, terwijl er maar drie uur tussen zit. De meiden moeten zelf denken aan gymtassen en dergelijke want ik heb geen besef van dagen. Bij het helpen met huiswerk zweven de woorden over het papier en gok ik maar dat ze het goed hebben ;)

Nu komt de volgende uitdaging.. een smoking hot bikini body. Ik moet zeggen, dit is voor het eerst dat ik echt enorm mijn best moet doen om mijn eigen broeken over mijn kont te krijgen, die dan vervolgens met geen mogelijkheid dicht gaan. Dus ik ga nog even genieten van mezelf volproppen zonder sporten en dan ehm.. ja, blijf ik me waarschijnlijk wel volproppen maar dan met sporten erbij.

alles kort samengevat.. Ik ben een hele trotse moeder!