Snap
  • Mama

Het Armoededebat op AT5

Na de Flair kwam RTL nieuws met een artikel over mij. En nu belt AT5 voor een tv programma over armoede. Even twijfel, maar dit is een kans!

Debat over armoede

Tijdens weer een drukke werkdag komt er opnieuw een sms’je binnen. Of ik mee wil doen aan een debat over armoede op AT5, de lokale tv zender van Amsterdam. Mijn eerste reactie is natuurlijk “NEEEEE!”. Stel je voor, een debat, op tv, dat is niks voor mij. Maar ik besluit toch eerst te vragen wat precies de bedoeling is. Dus ik zeg dat ze me mogen bellen, na schooltijd. Nee zeggen kan altijd nog. Het gaat wel om een debat, maar ik neem zelf geen deel aan de discussie blijkt uit het telefoongesprek. Ik word geïnterviewd op een andere locatie en kan daar iets vertellen over hoe ik rond kom en over mijn huidige situatie in de bijstand. Het debat gaat daarna weer verder. Het duurt even voordat ik eruit ben. Het is onverwacht al die aandacht, maar is het wel verstandig? Doet het mijn situatie geen kwaad? Ik win wat advies in en de reacties zijn eenduidig: Vooral doen! En dan kriebelt het, eigenlijk is het gewoon hartstikke leuk. Gewoon een nieuwe ervaring erbij.

Leefkringhuis

We fietsen naar Amsterdam Noord en mogen weer lekker op de pont. Voor mij een feestje, maar ook Dunya geniet enorm. Ik word altijd rustig op het IJ. Vanaf het Ijplein is het maar een klein stukje fietsen. Ik wil mijn telefoon pakken om de route op te zoeken, maar als ik linksaf ga zoals mij verteld was, zie ik dat in de vogelbuurt ben en dan ben ik dus heel dichtbij. Binnen een paar minuten heb ik het gevonden. Het Leefkringhuis in Noord. Hier worden we ontvangen en ook de cameraploeg van AT5 komt net aan. Ik dacht dat de uitzending om vier uur begon en het leek me goed om er ruim op tijd te zijn. Maar we zijn veel te vroeg, want het begint pas na vijf uur. We hebben ruim de tijd om dingen door te spreken.

Onderwijsassistent

Dunya kan beneden een dvd kijken met andere kinderen en ik babbel wat met de maatschappelijk werkster van het leefkringhuis. Daarna ontmoet ik andere gasten die ook meewerken aan de uitzending. Als ik eindelijk aan de beurt ben word ik een beetje nerveus. “Er is maar weinig tijd” waarschuwt de verslaggeefster. Dus ik bedenk dat het belangrijk is om te benadrukken dat ik werk met behoud van uitkering en dat ik heel graag een betaalde baan wil hebben. Als de microfoon aangaat en het gesprek begint, vertel ik over mijn situatie en vertel ik dat ik als onderwijsassistent werk. Dat het werk heel hard nodig is, dat als ik wegga er kinderen achterblijven die mijn hulp eigenlijk niet kunnen missen en dat er door alle bezuinigingen op het onderwijs geen geld is voor ondersteuning waardoor de school mij ook onmogelijk kàn aannemen. Geen kwestie van onwil.

Taalklassen

Al snel zie ik iemand gebaren dat we moeten afronden, dus ik neem een hap adem en praat snel door over de vluchtelingenstroom die misschien perspectief biedt. Over de taalklassen die uitgebreid worden voor kinderen in de noodopvang. Dat daar ondersteuning voor nodig is. Dat daar misschien wel geld voor uitgetrokken wordt. Tevreden houd ik mijn mond. De kern van de boodschap is duidelijk. Natuurlijk vind ik dat ik gekke dingen heb gezegd, woorden die raar uit mijn mond kwamen en uitspraken waarvan ik denk: “Hmm... was dat nou handig?”, maar de verslaggeefster stelt me gerust. De andere gasten zijn ook positief. Mijn verhaal kwam goed over en ik heb mezelf verkocht.

Technische problemen

Het is jammer dat wij het debat niet kunnen volgen. Door technische problemen kunnen wij niet horen wat er in de studio gezegd wordt en dus ook niet reageren. Ik bedenk me ineens dat ik iemand moet vragen om een foto te maken voor bij mijn blog, maar vergeet het natuurlijk prompt. Geen foto dus. Jammer. Ik had ook nog veel meer willen zeggen, maar er is geen tijd meer. Ik blijf alleen heel positief, dat lijkt me altijd het beste. En ik ben ook positief en optimistisch! Ik geloof in de toekomst. Als ik weer de microfoon onder mijn neus krijg en gevraagd wordt op wat voor termijn ik een nieuwe baan verwacht te vinden word ik even overvallen. Overmoedig roep ik: “Binnen een half jaar!”. Dat zou natuurlijk super zijn, al is het misschien wat te rooskleurig.

AZC Houthavens

We moeten even afwachten hoe de dingen zich verder ontwikkelen, zowel op gebied van werk als thuis. Ik verwacht dat mijn kansen liggen bij de taalklassen en anders in een toekomstig AZC in de Houthavens. Dat duurt nog even. Toch geloof ik wel dat de aandacht van de laatste tijd mij iets goeds oplevert. En ook of vooral mijn inzet op de school. Ik blijf nog even als vrijwilliger en daar ga ik ook echt gebruik van maken. Er zijn dingen die ik nog niet gedaan heb en wel zou willen doen op school. Daar krijg ik nu de kans voor en die kansen zal ik zeker grijpen. De komende tijd gaan er veel dingen veranderen, maar vast ten goede!

Het debat kun je hier terugkijken. Ik ben te zien vanaf minuut 34.12. Ik ben benieuwd naar jullie reacties!

8 jaar geleden

...en van het ene blog tóch weer nieuwsgierig naar het andere blog! Ook maar meteen de uitzending bekeken; dat heb je knap gedaan Henrike! Je komt vrolijk en positief over en je verhaal rolt er uitermate goed uit. Bovendien wéét ik ook dat je hart bij die kinderen ligt en dat jij ze absoluut verder kan helpen. Jij aan de baan is een win-win situatie!

8 jaar geleden

Dat AZC moet nog gebouwd worden, maar er komt een noodopvang in de buurt, dus dat biedt mogelijkheden. Bovendien worden taalklassen uitgebreid en zag ik net een vacature voor meerdere leerkrachten en onderwijsassistenten in Amsterdam, voor de taalklassen dus. Dat is iets voor mij.

8 jaar geleden

Dat AZC is wel een optie. COA zit om mensen verlegen, je kunt altijd een brief sturen. Recruitment@coa.nl .. Je kwam duidelijk over, en ook meteen solliciteren als je toch in beeld bent :-) petje af!

8 jaar geleden

Ik heb het ook nog niet teruggezien. Moet nog GTST van een hele week kijken! Loop ver achter.