3 jaar geleden
Herstel na je zwangerschap en hoe ik het onderschat heb
Post Partum Story 1
Huppa, zo stond ik weer hoor na mijn "droombevalling" van pakweg 4 uurtjes zonder pijnstilling stond ik na 2 dagen alweer op mijn benen. Niet geheel omdat het zo leuk was en omdat ik bezig was met dingen in huis of met de leuke kraamvisite, maar omdat we terug moesten naar het ziekenhuis omdat James niet wou drinken. Heel fijn was dit dus niet, maar hierdoor dacht iedereen al dat ik volledig hersteld was. Fysiek ging het zoals eigenlijk alles bij mij helemaal volgens het boekje. Ik heb geen een keer pijnstilling geslikt, ik ben door gegaan. Mentaal is wel een heel ander verhaal, keer op keer wordt ik op de feiten gedrukt dat het niet helemaal lekker gaat. Ik moet aan mijn nieuwe leven zo erg wennen, de zorg voor een wezentje wat zo afhankelijk van jou is, je beperkte vrijheid (mede mogelijk gemaakt door de coronacrisis), het thuiswerken, het minder werken, het anders werken én 24/7 met elkaar zijn. Geloof me, dat is een hele verandering als je altijd erg veel zelf deed (zonder hier 22342342342x over moest nadenken). Sommige dagen gaat het goed, andere dagen gaat het ruk, het kan een herfstdip zijn, maar het is iets wat niet snel verdwijnt.
Maar elke keer probeer ik mijzelf positief te onderbouwen; "Het komt goed, iedereen moet aan een nieuwe rol wennen, maar waarom lijkt het dan alsof ik de enige ben?"
Was jij snel hersteld na je bevalling? En heb je tips?
EsmaTaha
Ik ben in 2017 bevallen van mijn eerste zoontje. Bevalling was zeer zwaar en was tegen de 2 liter bloed verloren. Daardoor was ik na de bevalling heel zwak maar omdat ik borstvoeding gaf weigerde ik ook maar enige vorm van pijnstilling te gebruiken, nee zelfs geen paracetamol. Heb 3 weken niet kunnen zitten, liggen, staan of lopen zonder dat ik verging van de pijn. Maar ik zette alles opzij omdat de kleine mij nodig had. Al met al heeft het herstel (het oa weer op peil krijgen van m'n bloedwaardes) 6 maanden geduurd. Nu ben ik 31 weken zwanger van de tweede en ben heeeel benieuwd hoe dat allemaal gaat straks 😅
Anoniem
Ja en nee, lichamelijk voelde ik me na een week echt super fit! Zo fit dat ik dacht dat ik wel een half uur kon wandelen naar de supermarkt (iets te voorbarig) Mentaal vond ik het ook heel erg zwaar, mijn bevalling moest ik echt verwerken en het gemis van de zwangerschap was heel erg aanwezig! Onze dochter is nu bijna 9 mnd en nog kan ik niet zeggen dat ik helemaal de oude ben. Sommige momenten denk ik weer terug aan de zwangerschap of bevalling en dat raakt me altijd nog. Maar nu ook, ik vind het ontzwangeren zwaarder dan de zwangerschap zelf.
Lizvanderwee
Wat een eerlijke en fijne reactie! 💙 ik herken mijzelf hier zo in.. 🍀
Jaleesawilson
Heel herkenbaar! Mijn herstel ging ook ontzettend vlot. Na twee weken stond ik al in de voortuin een hekje te verven. Ergens voelde het snel maar op dat moment voelde het ook goed. Het wennen aan je vrijheid had ik wel erg moeite mee, en soms nog. Het is zo mooi moederschap maar ook een verandering van je leven. Ik betrap mezelf erop dat ik soms te snel wil gaan. Maar ik denk maar zo; een verandering heeft tijd nodig, en die tijd moeten we onszelf geven. 9 maanden op, 9 maanden af was het toch? Vandaag een rotdag en morgen hopelijk weer een goede. Want als je dat heerlijke gezichtje weer ziet maakt dat alles weer goed (als ik voor mezelf spreek) ♥