Herfst, herfst wat heb je te koop?

Wat een heerlijke dag was het gisteren . De zon scheen volop. Toen ik de deur uit stapte om boodschappen te doen ben ik eerst door gefietst naar het bos. Zo'n mooie dag kon ik niet laten schieten. 

Bij het bos aangekomen werden we begroet door een immense kleurenpracht. Alle bomen waren, geel, rood en oranje gekleurd. Het was echt een lust voor het oog. Vooral omdat het zonnetje er zo mooi op scheen. 

Ik tilde Elfa van de fiets en dacht nog, hoelang zou deze wandeling duren? En kan ik zometeen met een dreumes onder mijn arm de hele terugweg afleggen? Ik besloot het er toch maar op te wagen. 

In het bos wandelde we over het pad en overal lagen blaadjes, die moesten natuurlijk allemaal bekeken worden en gevoeld. Af en toe kreeg ik Elfa zover om een paar meter verder te wandelen. Daarna stond ze weer even stil om een huls van een beukennootje te bestuderen of een eikel te rapen. 

Op het eerste bruggetje ging Elfa op haar hurken zitten en gooide één voor één de blaadjes in het water. Ondertussen kwamen we hondjes tegen en die werden met een glimlach begroet, maar wel op afstand. Ze vond het toch wel een beetje spannend. 

We kwamen langs een grote vijver waar eendjes zwommen en ook veel eenden voorbij vlogen. Elfa was flabbergasted door wat ze zag. Ondertussen zong ik "alle eendjes zwemmen in het water". Even verderop zag ik een dame met een wandelwagen lopen dus ik voelde me geenzins gegenereerd, dat gaat zij later ook doen. 

Bij de tweede vijver zwommen meerkoeten en een hele grote zwaan. Elfa was zo bezig met de meerkoeten dat de zwaan onopgemerkt bleef. Er zwom volgens haar ook een mama in het water. Hoe ze dit kon zien was mij een raadsel, maar een dreumes moet je niet onderschatten in het moederspotten. Ineens kwam er een grote boxer voorbij die Elfa in al zijn enthousiasme bijna om duwde. Nog steeds vond ze het een beetje spannend maar ze vond het stiekem ook heel leuk. 

Doordat het contact met de meerkoeten even was onderbroken zag ze ineens de zwaan zwemmen. Vol overgave sprinte ze naar de zwaan en wilde hem zowat gaan knuffelen. Ik weet natuurlijk dat zwanen niet de liefste vogels zijn dus ik hield haar op veilige afstand. 

Na het zwanenmeer zijn we verder gewandeld over nog een brug. Een prachtig panorama over de vijver met al die mooie gekleurde bomen er omheen ontvouwde zich. Ik durfde alleen geen foto te maken, uit angst om ofwel mijn telefoon of Elfa in het water te laten vallen. Aan de andere kant van de vijver liepen we heerlijk in de zon en genoten ervan. Elfa raapte eikels en beukennootjes en ik schoot wat plaatjes. 

In het gras langs het water lagen nog meer eikels. Gehurkt zochten we naar een eikel met een hoedje en plotseling zat ik onder de heesjes. Wat is een heesje? Vraag je je misschien af. Dat is een lieveheersbeestje in het woordenboek van onze dreumes. Die kende ze alleen van de plaatjes dus deze live show was geweldig. Het was alleen een beetje vreemd dat als ze wegvlogen ze veranderde in een bij. Maar hey, de wereld steekt ook wonderlijk in elkaar. Vooral als je pas 20 maanden op deze aarde bent. 

Na deze ontmoeting kwam er een einde aan onze wandeling, we waren weer bij de fiets uitgekomen. Het was echt heerlijk om zo samen te genieten van de herfst. De gevonden eikels had ze stevig in haar vuistjes geklemd en liet ze niet meer los. In de supermarkt mochten de eikels even in het mandje liggen, maar werden er ook na het boodschappen doen weer vakkundig uit gevist. 

Wij hebben genoten. Zo mag het van mij wel elke dag herfst zijn.