Help, mijn kind is te lief!

Nee.. niet op de manier die je waarschijnlijk denkt. Ze is geen deurmat, en is ook niet iemand die nooit nee zegt. Mijn kind is "anders" te lief. 

Bewondering

Mijn meisje is sinds ze klein was al anders dan andere kindjes. Dat viel al snel op met spelen. Zij wilde altijd met iedereen spelen. Ze was zo een kindje die altijd en overal een nieuw vriendinnetje maakt. Ze kijkt niet naar kleur of afkomst. Alhoewel haar omgeving er druk mee bezig is haar dat wel te leren. Want mooi zijn, dure kleren, en verre vakanties zijn de belangrijke kenmerken om aardig te zijn. Dat begreep ze niet. En met alle recht.

Ook is het belangrijk dat je vooral meeloopt als kind. Doen als de anderen, en zijn als de rest. En zij was geen meeloper. Ze kent bijna alle kinderen op school bij naam. Zet haar in een vreemd land, bij een grote groep kinderen die ze niet kent, en die haar taal niet spreken, en binnen 10 minuten staan ze haar te knuffelen.

Behalve in Nederland. Natuurlijk maakt ze hier evengoed vriendinnen, maar alleen als een kindje ook alleen is, of op school. Groepjes buiten school verwachten het niet dat een kind zich aansluit en vraagt om mee te spelen. Dat is vaak uitlachen, of arrogant weglopen. Kinderen zijn daar keihard in. Gelukkig vergeet ze snel, en vraagt ze het de volgende x gewoon weer. Heb ik weer mega bewondering voor

Lief/Kattekop

Ze was te lief in het opzicht dat ze heel snel was met knuffelen. Ze gaf graag kusjes, ook al kende ze je net. Ook houd ze niet de gepaste afstand wet die hier is vastgesteld. Ze komt te dichtbij. Gaat tegen je aanstaan. Dit is natuurlijk heel erg vervelend voor veel mensen blijkt.

Behalve als je op vakantie bent bijvoorbeeld in Spanje. Want wat zijn de mensen daar toch hartelijk, en vriendelijk, en meteen omhelzen. Leuk hoor zo een warm volk. Maar blijkbaar alleen als dat warme volk in hun eigen land is. Want hier, nee, hier moet je gepaste afstand houden. Dan ben je zelfs een beetje raar. Het is een puntje op de checklist om te kijken of je kind geen stoornis heeft(true story).

Heeft ze dan een stoornis?

We zijn inmiddels al een tijdje bezig met psychologen. Ze kan zich niet concentreren in de klas, en heeft moeite met emoties te reguleren. Wij willen haar hier graag mee helpen, zodat ze naar capaciteit kan handelen, en niet zo achter hoeft te lopen. Doorzetten ipv opgeven en boos worden. Dat soort dingen.

Bij de eerste psychologe kwamen ze met een hechtingstoornis en ADHD, zij moest verplichte dagopname voor de rest van haar leven want "ze vergat haar moeder gedag te zwaaien, en ging vol enthousiasme met de behandelaar mee. Ook kwam zij ongepast dichtbij en wilde zelfs op schoot zitten bij het lezen" Tja, wel reden voor opname vind je niet? Nee, vond ik ook niet. 

Nu zijn we wat artsen verder en zit zij op het speciaal onderwijs. Haar IQ is disharmonisch, dus er moet anders met haar omgegaan worden.  Maar nog steeds geen reden voor opsluiting. Sterker nog, door de juiste begeleiding zijn de ADHD stoornis en de hechtingstoornis ongegrond verklaard, en mag zij zelfs naar het regulier onderwijs met steengoede cijfers. 

Dus mocht jij ook met al die moeilijkheden lopen, het is zo belangrijk dat je net zo lang doorzoekt tot je de juiste hulp hebt. Dan kan er zoveel veranderen, verbeteren, en maakt het leven ook voor de ouders een stukje makkelijker.