7 jaar geleden
Help, mijn baby groeit!
Als je denkt dat het opruimen van een kast niets voorstelt, dan heb je het mis. Het is een van de zwaarste taken tijdens je kraamtijd.
Ok. Baby in draagzak slaapt. Eindelijk. Ik heb tijd om iets te doen. Een klus die al een tijdje op me wacht is de commode op te ruimen. Een nieuwe maat kleding ligt klaar. 62 it is…
Enthousiast begin ik alles van maatje 50/56 op te vouwen. Alles gaat netjes in zakken voor de volgende. So far so good. Maar dan slaat het noodlot toe. Daar, op de bovenste plank ligt het: het allereerste pakje dat ik voor haar kocht. Het snoezige shirtje met de flamingo's. Het bijpassende roze broekje met de flamingostof in de zakken. Ik slik. Nee! Ik pak het op en vouw het uit. Ik houd het voor me en kijk er naar. En dan dringt het tot me door.
Ik voel een brok in mijn keel en begin te huilen.
Mijn man, die beneden tv kijkt hoort mijn gesnik en roept: 'Jess, gaat het? Wat is er?'
'Ze kan haar flamingopakje niet meer aan…!'
Inmiddels stromen de tranen over mijn wangen. Hoe kon dit gebeuren? Waarom is ze gegroeid? Ik wil dit niet! Ze zou voor altijd mijn kleine baby zijn. Toch? Of in ieder geval nog iets langer. Dit is veel te vroeg. Ik ben er nog helemaal niet klaar voor. Oh nee, en straks gaat ze naar school en dan het huis uit!
Ik sla mijn armen om haar heen en druk haar even stevig tegen me aan. Het wordt me even te veel. En ook al weet ik dat ik overdrijf, toch voelt het oneerlijk. Wat gaat de tijd toch hard.