Help, ik heb badpakvrees!

Het is eindelijk zomer: we gaan terrasjes doen, een ijsje eten en we trekken met de kinderen naar de speeltuin. Voor de meeste mensen hoort 'zwemmen' ook in dat rijtje thuis, maar hier niet. Ik durf mij niet in badpak te vertonen omdat ik me onzeker voel over mijn lichaam. Waar anderen bij het minste straaltje zonneschijn blij zijn om een mooi jurkje uit de kast te toveren, blijf ik zweren bij een lange broek omdat ik mij schaam over mijn benen. De laatste tijd krijg ik echter een schuldgevoel ten opzichte van de kinderen. Zal ik er mij dan toch eens aan wagen?

Lotte en Robbe zijn echte waterratten, ze gaan dan ook heel graag naar het zwembad. Een moment waarop we met zijn vieren zouden kunnen genieten van wat quality time met ons gezinnetje, maar bij ons ziet het er helaas anders uit. Omdat ze allebei nog geen zwemdiploma hebben durft Bert het nog niet aan om met hen tegelijkertijd te gaan zwemmen. Daarom gaat dus telkens maar één kind met Bert zwemmen, terwijl de ander samen met mij aan het raam zit te kijken. We drinken dan wel gezellig iets en ze kunnen er ook wat spelen, maar het liefst zouden ze gewoon met mama en papa samen gaan zwemmen.

Robbe heeft lang gedacht dat ik niet kon zwemmen omdat ik borsten heb hihi. Toen hij dan eens met zijn klas zwemles kreeg van zijn juffen, kwam hij na school enthousiast naar mij toe: "Mama, jij kan wel zwemmen met jouw borsten... mijn juf kan dat ook, die had zo'n tietenbroek!" Hoe verzint hij het he?! Lotte wist echter dondersgoed waarom ik nooit mee ging: "Mama kan wel zwemmen, ze vindt zichzelf gewoon te dik!" 

Mensen uit mijn omgeving zeggen dat ik mij er niets van moet aantrekken. "Er lopen veel zwaardere mensen rond dan jou." Makkelijk gezegd als je maatje 38 hebt en ik in vergelijking met maatje Titanic rondloop. Wat zou ik graag schijt hebben aan iedereen. Hoewel ik de kinderen probeer te leren dat je goed bent zoals je bent, laat ik dat zelf niet zien. Ik voel me niet goed zoals ik ben. Ik wil Lotte leren dat gewicht niet belangrijk is en toch ben ik er zelf heel erg mee bezig. Ik ben onlangs nog maar eens aan het diëten gegaan. Ik word er uiteraard gezonder door, let op mijn beweging en dat ik meer groente en fruit eet, maar mijn belangrijkste doel blijft afvallen. En dat is nu juist niet de boodschap die ik wil meegeven.

De laatste tijd voel ik me schuldig omdat ik nooit met hen ga zwemmen, omdat ik mij druk maak om wat een ander van mij zegt. Binnenkort gaan we op vakantie en ik heb hen beloofd dat ik een badpak ga kopen. Robbe vroeg verbaasd: "Huh?! Hebben ze die echt zo groot in de winkel?!" En bedankt jongen, ik hou ook van jou ;-) 

Ik hoop toch echt dat ik mij over mijn badpakvrees kan zetten en kan genieten met ons gezin, ook aan het zwembad. Misschien durf ik er mij daarna thuis ook wel aan te wagen. Stapje voor stapje, nietwaar? Zijn er nog mensen die hier zoveel moeite mee hebben?