Helemaal alleen op de wereld

Ik zou zo graag willen dat ik al de minderbedeelde kinderen in de wereld zou kunnen helpen. Kinderen die arm zijn, ongewenst, mishandeld en/of verwaarloosd. Ik zou willen dat ik de middelen bezat en de mogelijkheden had om elk kind te helpen. Want elk kind heeft recht op een toekomst.

Mijn moeder is net terug van een verre reis. Ze is 2.5 week naar India geweest en heeft de meest fantastische verhalen te vertellen. Ze heeft de meest prachtige dingen gezien en meegemaakt. Ze is weer heel veel ervaringen rijker.

Ze vertelde mij ook over de ontzettende armoede die daar heerst. Dat er heel wat kinderen daar op de straten leefden. Met grote ogen keken ze de “rijke” toeristen die voorbij liepen aan. Wanneer 1 van deze kindjes een balpen kreeg werd ze euforisch van blijdschap. Zij hebben niks. Leven op de straten, dag en nacht in vuil. Geen schone kleren. Geen dak boven hun hoofd en geen liefde. Vaak zijn deze kinderen wezen en op zichzelf aangewezen. Liefde kennen ze niet. Ze kennen alleen de strijd om te overleven. Dit raakt mij diep in mijn ziel.

Ik als moeder zijnde vindt dit verschrikkelijk. Ik zou willen dat er een mogelijkheid bestond dat ik alle arme kinderen helpen kon. Dat ik zou kunnen zeggen “kom maar, ik zorg wel voor je, ik hou wel van je”

Het is zo oneerlijk. Waar hebben deze kinderen deze bare omstandigheden aan verdiend? Dit leven waar zij niet voor gekozen hebben, maar het leven dat ze moeten leiden om te kunnen overleven.

Wat hebben wij het dan goed. Elke dag kom ik thuis in een warm huis, met stromend water, een gevulde koelkast en een kast met kleren. Mijn kinderen vliegen mij in de armen bij binnenkomst. Een warme knuffel volgt. De avonden stop ik ze in en kus ze. Wens ze welterusten. Ze liggen heerlijk warm in hun eigen bed. Wanneer het feest is vieren wij dit met taart, slingers, ballonnen, cadeaus en vrienden. Iets wat voor ons heel normaal is, is voor deze kinderen ondenkbaar. Wat een contrast.

Armoede is overal. Niet alleen daar in India. Ook hier in Nederland zijn veel mensen arm. Zijn er kinderen die niks hebben. Zijn er kinderen die aan hun lot worden overgelaten en niet automatisch de liefde krijgen die ze verdienen.

En dan lees ik op telegraaf.nl of op social media weer een verschrikkelijk verhaal van een baby dat te vondeling werd gelegd. Een ongewenst en ongeliefd kind. Een kind dat in elkaar gedoken en verwaarloosd aan de kant van de weg wordt gevonden, een kind dat mishandeld werd. Op die momenten breekt mijn hart. Ik zou willen dat mijn hart groot genoeg was om voor al deze kindjes te helpen. Ze de liefde, verzorging en aandacht geven die ze verdienen, want een kind kiest er niet voor om op deze manier ter wereld te komen. Elk kind verdient het om uit te groeien tot de beste versie van zichzelf. Je hebt als kind liefde, zorg en aandacht nodig om op te groeien tot een sterke persoonlijkheid.

Hoewel mijn hart groot genoeg is, is mijn liefde alleen niet genoeg. Ik kan het niet alleen. Soms droom ik ervan een grote prijs te winnen met de loterij. Dan zou ik mijn geld goed gebruiken. Ik zou het inzetten voor deze kinderen. De kinderen die er niet voor kiezen om een liefdeloos en arm bestaan te leven. Ik zou willen dat ik het kon. Ze een dak boven het hoofd bieden en ze laten zien dat er daadwerkelijk mensen die om ze geven. Oh how I wish...