Hart luchten

Hi, 

Zoals vele van jullie gemerkt zullen hebben, ben ik minder actief geweest de afgelopen weken. Ik kreeg dan ook aardig wat berichtjes of alles wel goed gaat, en of er iets aan de hand is. 

Toen pas realiseerde ik mij wat voor impact social media tegenwoordig heeft, en wat er gebeurt of gedacht word als je dus eventjes niets van jezelf laat “horen” , met andere woorden.. als je geen post plaatst over hoe het gaat, of een mooie foto dan klopt er iets niet. 

Want een beetje instagrammer met een wat groter aantal volgers, post elke dag of laat in ieder geval regelmatig wat zien Van wat ze doen, hoe het gaat e.d. 

Heb ik een instawaardig leven? Met prachtige meubels, allemaal designer kleding voor zowel mezelf als Gentley? Gaan wij elke week op pad om leuke dingen te doen? En vaak op vakantie? 

( dit is geen verwijt naar alle lieve volgers die dit wel allemaal hebben, of kunnen.. in tegendeel, want ik kijk heel graag naar jullie leven en ben dolbij voor jullie dat jullie dit kunnen of doen)

De realiteit is, dat wij ook maar gewoon een normaal gezin zijn. Met een papa en een mama die keihard moeten werken elke maand om geld in het laatje te krijgen, ( en Gentley die we dan naar het KDV brengen) zodat we überhaupt kunnen eten of kleding kunnen kopen, en moeten echt wel wat maandjes sparen voor dat we op vakantie kunnen. 

Nu ligt het bij ons nog even anders, aangezien wij niet ons eigen huis hebben op het moment en noodgedwongen inwonen bij de ouders van mijn man. Ontzettend dankbaar zijn wij hiervoor hoor, maar of het altijd een pretje is? Hell no, verre van zelfs.. ook dit geeft erg veel stress. 

Daarbij kwam nog dat ik te horen moest krijgen of mijn contract verlengd zou worden deze maand, ( vandaag gelukkig gehoord dat dit wél het geval is) en dat mijn verstandskies getrokken werd waar ik erg beroerd van ben geweest. En het overlijden van de tante van mijn man kwam ons ook niet in de kouden kleren zitten. 

Al met al, allemaal redenen voor mij om even geen zin te hebben om de hele dag bezig te zijn met instagram, met vertellen hoe mijn/ons leven er op dat moment uit ziet/zag aangezien ik op dat moment helemaal niet vond dat jullie het leuk zouden vinden om dat te zien, mijn gevoel was op een plek dat ik alles even door een grijze bril zag. 

Ik wilde alleen nog maar bezig zijn met mijn gezin, genieten en vooral zorgen dat me gemoedstoestand weer rooskleuriger zou worden. Gelukkig word dat steeds beter, en weet ik dat alles gebeurd met een reden en het allemaal wel weer goed komt, maar ik denk dat vele zullen herkennen dat het soms allemaal eventjes teveel word, of sta ik hier in alleen? 

Ik ga in ieder geval weer vaker posten, en jullie weer meenemen in ons dagelijkse leventje, of dit nou goed of slecht is.. want zo is het, en ik ga het niet mooier maken dan dat het is. 

En begrijp me niet verkeerd, ik vind alle berichtjes echt super lief en zie het ook als een geschenk dat je zo betrokken met je volgers kan zijn en elkaar kan helpen, steunen en vooral tips kan delen. 

Heel veel liefs,