Snap
  • Mama
  • verliefd
  • #mama
  • nieuweliefde
  • uitdaging
  • samengesteldgezin

Hallo, nieuwe liefde

Fragment uit 'Supermama's, the true story'

(...)

Kijk, als je verliefd bent, dat weten we allemaal, dan bestaan uitdagingen niet. De Kilimanjaro is slechts een laf heuveltje waar je samen hand in hand overheen skippybalt, vuurspuwende draken daar lach je om, over te steken oceanen zoen je weg. Dus zo’n dingetje als, laten we zeggen, een samengesteld gezin vormen. Ach. Hoe moeilijk kan dat nou zijn.

*Start disclaimer. Ik weet: het woordje ‘stief-’ roept al snel beelden op van Assepoester, van sprookjes, van boze gefrustreerde jaloerse gemene en verbitterde vrouwen die driftig in de weer gaan met ketels en gif en appels. Ik weet ook dat we leven in een tijd waarin zo’n beetje iedereen op zeker moment wel een keertje scheiden gaat en dat er gezinnen bestaan in de meest wonderlijke vormen, maten, samenstellingen en groottes. En dat er vele varianten op het woord ‘stief-’ voorhanden zijn. Zoals Bonus-. Cadeau-. Aanwaai-. Extra-. Aanplak-. En ga zo maar door. Toch hou ik hier even de term stief- aan, omwille van het schrijf- en leesgemak. Einde disclaimer.*

Laat ik dit vooropstellen: ik heb enorm veel bewondering voor stiefouders. Ik weet niet of ik dat wel zou kunnen, of willen. Zo van dat je deel uitmaakt van een gezin, maar toch ook weer niet helemaal. Of wel helemaal, maar dat je niet de opvoeder bent. Of dat je misschien wel mee mag doen aan het opvoeden, maar dat je nooit de biologische ouder zal worden. Nog even aangenomen dat je dat überhaupt zou willen.

Het vergt allemaal tijd. Inzet. Wilskracht. Doorzettingsvermogen. En vooral: tomeloze liefde. Liefde voor mensjes die je zelf niet gemaakt of gebaard hebt, maar voor wie je zomaar wél heel erg veel kan gaan voelen. Van wie je enorm kan gaan houden, zelfs. Fingerspitzengefühl, duidelijke grenzen, helder communiceren, afbakenen.

Tot waar mag je gaan? Wíl je gaan? Waar mag je iets van zeggen en wanneer en tot waar mag je er alleen nog maar dingen van vínden? Want ja. Je kan natuurlijk niet zomaar ergens de lakens gaan uitdelen. Nee, je moet onderaan beginnen. Met een washandje.

Let wel, voor de andere partij is het ook niet altijd even makkelijk. Die is namelijk net weer een beetje opgekrabbeld. Heeft het allemaal weer onder controle, voor zover dat kan natuurlijk. Die heeft een scheiding overleefd, en hóe. Die is waarschijnlijk rete-sterk geworden. En dan is daar ineens weer De Liefde. Die liefde is actief opgezocht, op Tinder bijvoorbeeld, of kwam juist totaal overrompelend binnenzeilen tussen de paprika’s op de groenteafdeling van de Appie. Je weet het niet.

Het leven is wat dat betreft net een chihuahua met Uggs aan: het kan raar lopen. Maar goed, de liefde dus. En nu?

(...)