Hallelujah! Onderzoek wijst uit: moeder zijn is goed voor je carrière!

Laat ik allereerst vooropstellen dat het best zwaar kan zijn: werken én moeder zijn. Ik ben nu nog met zwangerschapsverlof, maar als ik over een paar maanden weer aan de slag ga, is het ook voor mij gewoon weer keihard multitasken. Vaak ren je van hot naar her en dat begint al vanaf het moment dat je opstaat (of als je pech hebt, vanaf het moment dat je kroost je om wat voor reden dan ook ’s nachts continu wakker maakt, steeds als jij je net weer in je REM-slaap bevindt…). Eigenlijk is het gewoon het afwerken van je to do-lijstje. Opstaan, douchen, jezelf klaarmaken voor de dag, kind(eren) uit bed halen (want doordeweeks zijn ze opeens niet uit bed te krijgen), kind(eren) ook aankleden, zorgen dat ze goed hun tanden poetsen en vervolgens ontbijten, broodtrommel(s) vullen, kind(eren) schoenen en jas(sen) aandoen en dan eindelijk naar school. En dan is het pas acht uur ’s ochtends en moet de rest van je dag nog beginnen...

Soms weet ik zelf ook even niet hoe ik het allemaal moet bolwerken. Gelukkig sta ik er niet alleen voor en doen mijn vriend en ik het samen, maar we zijn doordeweeks vaak net zo’n machine die in hoog tempo een hele productie er doorheen stampt. Tot zover dus ons managementschap thuis.

Vervolgens is het tijd voor werk. Vergadering in, vergadering uit. Tussendoor een beetje slap lullen bij het koffieapparaat om even op adem te komen en dan weer door, door, door, want er moeten deadlines gehaald worden en dat ene rapport moet echt allang bij je chef op tafel liggen. Ondertussen denk je achter je computer af en toe aan je kids. Wat zouden ze nu aan het doen zijn? Zouden ze jou niet teveel missen en ben je er eigenlijk wel genoeg voor hen? Maar veel tijd om daar over na te denken, heb je niet, want het volgende belangrijke punt op de je werklijst staat alweer te wachten en je moest haast maken, wil je dat voor het eind van de dag ook nog af hebben…Food for the brain

Kortom: het leven van werkende moeders (en natuurlijk vaders, ik wil hen ook zeker niet uitsluiten) is vaak erg druk. Toch zou ik niet anders willen. Met alle respect voor de moeders die er bewust voor kiezen om niet te werken zolang de kinderen klein zijn, het is gewoon niks voor mij om de hele dag thuis te zitten en alleen voor de kids te zorgen. Mijn hersenen hebben prikkels nodig. Andere prikkels dan die je van je kinderen krijgt. Prikkels waarbij ze uitgedaagd worden om goed na te denken over bepaalde dingen, om creatief te zijn en dingen uiteen te zetten. Dingen doen waar ik energie van krijg, zodat ik eenmaal thuis er weer met genoeg energie voor de kinderen kan zijn. Nu werk ik voor mezelf en dus vaak vanuit huis, maar ook ik ga regelmatig ergens anders werken om even helemaal weg te zijn en me echt te kunnen focussen op werk. Heerlijk!“Moeders zijn de beste werknemers”

Nu is er dus een onderzoek gedaan naar het moederschap en werken. En wat blijkt: het moederschap is dus echt beter voor je carrière! Hallelujah! Eindelijk een onderzoek waar ik heel blij van word, want dit roep ik echt al jaren. Of nou ja, ik moest het ook leren hoor, maar het was mijn voormalige baas (ook moeder) die toen ik net kinderen had altijd zei: “Moeders zijn de beste werknemers”. Het waren de gesprekken die we hadden als ik juist mijn onzekerheden over die combinatie wel eens uitsprak. Toen dacht ik vaak: het zal wel, maar later zag ik het anders in. Ik besefte dat ik met kinderen inderdaad een betere werknemer was geworden dan daarvoor. Zo was ik met de komst van mijn oudste twee in een mum van tijd een pro geworden in plannen en delegeren, én het bedenken van creatieve oplossingen. Was ik bijvoorbeeld snotverkouden en had ik hoofdpijn, dan ging ik me echt niet ziekmelden. Thuis kon dat ook niet, dus dan leidde ik mezelf liever af op werk. En als ik met spoed opeens iets moest schrijven wat binnen een half uur helemaal perfect naar de drukker moest, dan leverde ik dat met gemak. Thuis had ik dankzij een peuter en baby ook geleerd om op tijd te ‘leveren’, dus dat werkte weer mooi in mijn voordeel op werk.

Een cadeau in plaats van moeilijk en zwaar

Misschien dat ik daarom uiteindelijk ook voor mezelf ben begonnen. Er was namelijk een tijd waarin ik volop aan het solliciteren was en ik altijd het gevoel dat ik al een streepje achter stond als ik zei dat ik kinderen had. Vaak omdat er dan werd gezegd dat ze echt iemand zochten die zich voor de volle 100 procent op de functie kon focussen (dat kon ik volgens hen blijkbaar dus niet met kids thuis). Daarom zei ik maar liever niks over ze, tenzij er echt naar werd gevraagd. Pas toen ik eenmaal besefte dat ik de combinatie van het moederschap en werken ook als een cadeau kon zien in plaats van alleen maar iets wat zwaar en moeilijk was, werd ik een stuk relaxter. Waarom zou ik mijn moederschap namelijk verzwijgen? Het maakte me toch juist de persoon die ik was? Sindsdien sta ik er dus heel anders in en zeg ik loud and proud: ja, ik ben een trotse moeder en ja, ik werk, maar ik ben goed in wat ik doe en door mijn kinderen word ik elke dag nog een stukje beter!