Snap
  • Mama
  • zwanger
  • Regenboogbaby
  • Vlinderkind
  • Grotezus

Grote zus

Twee jaar geleden waren wij op vakantie in Limburg. Ik moest ongesteld worden, maar werd het niet. Omdat we met vrienden op vakantie waren, wachtte ik tot we thuis waren met testen. Twee dagen later had ik een positieve test in handen. Voor de derde keer dat jaar was ik zwanger, maar nu zou het goedkomen. Dit was geen twijfelstreep, we hoefden niet te turen. Nee, dit keer was het duidelijk. Een dikke streep. Dit kindje ging er komen. Ze kwam er ook, maar veel te vroeg. We verloren haar nog voor we haar hadden. 

Het was verschrikkelijk opnieuw met lege handen te staan. Naast de rouw, het verdriet en het verlies, was er ook de angst dat het nooit meer zou lukken. Dat er geen fysiek aanwezig tweede kindje meer zou komen. Ik hield me er aan vast dat we in ieder geval al ouders waren, dat we een fantastische dochter hadden (hebben!). Dat maakte de pijn niet minder, maar wel dragelijker.

Maar onze dochter, zij was nog steeds geen grote zus. Als ik zag hoe lief ze was met baby'tjes smolt mijn hart en brak het tegelijkertijd een beetje. Wat zou jij een fantastische grote zus geweest zijn voor Liv, dacht ik dan. 

In september vorig jaar hield ik opnieuw een positieve test in handen. Weer een dikke streep, maar ik wist nu dat dit allemaal niet zoveel zei. Een kloppend hartje, de 12 weken grens.. het waren mijlpalen, maar niet zoals daarvoor. Na de geslachtsbepaling groeide het geloof en de hoop, maar de angst is altijd wel aanwezig geweest.

En toen kwam hij. Onze zoon. Ons tweede fysiek aanwezige kind. Wij werden opnieuw papa en mama en onze dochter, zij werd grote zus. De fantastische, lieve, zorgzame grote zus die ik altijd al in haar had gezien.