Grote wens

Zoals ik in eerdere blogs aangaf hebben wij in maart een miskraam moeten mee maken. Dat dit zoveel verdriet en impact had op ons allemaal wisten we van tevoren niet, je weet niet wat zoiets precies in houdt. Soms houdt het me nog elke dag bezig en ben ik verdrietig om het feit wat ons overkomen is en dat ik het graag zo anders had willen zien. Maar ik probeer elke dag ook weer positief te zijn en te denken wat we allemaal hebben en dat we er al 1 gezonde knul hebben rond lopen. Maar goed, dat maakt het gemis en verdriet om een 2e kindje niet minder. Na 2 keer hebben moeten "bevallen" had ik in april mijn eerste menstruatie weer. Deze was nog wel anders als voorheen en hield de komende 2 maanden ook wat Anders aan, heviger. Hiervoor heb ik nog een inwendige echo gehad bij de gynaecoloog maar alles zag er tip top uit. Geen cystus of iets dergelijks. 

Vanaf juni / juli is mijn cyclus dus weer zoals die was voor dat ik zwanger raakte en de miskraam kreeg. Maar elke maand is voor mij weer zo'n teleurstelling als de duivels weer komen.. 

Ookal weet ik dat ik echt niet mag klagen want "zolang" is het misschien nog niet geleden.. Maar we waren 2 keer heel snel zwanger en ik twijfel dus nu zo aan mijn eigen lichaam. Hiervoor ook een afspraak gemaakt bij de huisarts en als ik wil kan ze mij door sturen voor andere onderzoeken Bijv een eileider onderzoek, maar doordat er eigenlijk geen achterliggende reden voor is, denkt zij dat het niet nodig zal zijn en dat het gewoon puur komt dat ik er zo ontzettend mee bezig ben dat het daardoor gewoon niet wil. Dat mijn stress hormoon te hoog is. 

Los laten... Maar hoe dan? Als ik zo de wens ervaar voor een 2e. Als je elke maand in je vruchtbare week weet dat het "moet" gebeuren.. Hoe moet ik het dan los laten? 

Wie heeft de gouden tip of behandelingen die eventueel stress verminderend  zouden werken?  Hoor graag ervarings verhalen 😊