Grote boodschap na de bevalling

mijn bevalling was... uhm... vervelend... bijna een totaalruptuur, veel bloedverlies het hele pakket. Had het wel een beetje verwacht dus was er op voorbereid. Waar niemand mij op had voorbereid was de voor mij engste, dramatische en traumatische ervaring... De grote boodschap! 

Het was de dag na de bevalling, ik kon al redelijk zitten en was redelijk aan het genezen. Helemaal in mijn nopjes met mijn lieve kereltje. De kraamhulp liep vrolijk rond samen met mijn moeder. Het leven kon niet beter! Mijn hele onderkant was in de war, en toen aandrang! Mijn eerste gedachte was: hoe ga ik dit doen?! Dus naar de wc, zitten... niet prettig maar te doen. Plas auwie! Met een fles water spoelen was niet fijn maar te doen... en dan de drol... paniek! Hysterie! Mijn hele binnenkant kwam eruit! (Dacht ik) huilend en schreeuwend op de wc als een volwassen vrouw kwamen mijn mama en de kraamhulp binnen rennen. Niet mijn meest trotse moment... 

Bleek niets aan de hand, alleen het gevoel daar was een beetje in de war... heel veel schaamte later denk ik nog regelmatig aan deze gebeurtenis... en mijn moeder ook, die kan er nog steeds smakelijk om lachen (achteraf)

Bevallen zou ik graag nog een keer doen! Al is de tweede bevalling een stukje minder. Die drol is toch echt minder knuffelbaar.