Snap
  • Mama
  • #momlife
  • bloemen
  • samennaardemarkt
  • manliefvergeetweleensiets
  • boeketjevanmanlief

Groentedame saves the day!

Heb ik weer. Koopt mijn man eens een boeketje bloemen, laat hij het tussen de bananen liggen omdat hij is afgeleid door de knappe groentedame.

Zaterdagochtend.

We lopen met z’n drietjes over de markt. Het is er gezellig druk. Dit is de eerste keer sinds weken dat we gezellig samen op zaterdagochtend dit kunnen door ons drukke gezinsleven.

Dochterlief zwaait naar iedereen. Ze sjanst en danst. Ik geniet met volle teugen.

Als we langs de bloemenkraam komen stopt mijn man. “Wil je een bosje bloemen van me?”

Dat laat ik me geen twee keer vragen. Ik ben dol op bloemen in huis. Heerlijk, die vrolijkheid. Meestal koop ik zelf een bosjes. Mijn man is namelijk een van die mannen die vindt dat als een man met bloemen mee neemt voor zijn vrouw, dat hij dan waarschijnlijk iets goed te maken heeft. Hoe vaak ik hem ook vertel dat ik dat niet zo zie, maakt niet uit. Hij komt zelden met een bosje bloemen thuis. Dat hoeft natuurlijk ook niet, maar ik houd daar gewoon van.

Ik sta als een jong kind te wiebelen naast hem. Mijn man koopt me een bosje bloemen. Mensen, zien jullie dit!? Wil ik over de markt roepen, maar ik hou me in. Als ik dat doe, krijg ik geheid nooit weer een boeket.

Mijn man neemt het boeket mee en ik de kinderwagen.

We lopen samen verder over de markt. Mijn man loopt richting de groente en fruitkraam en dochterlief en ik treuzelen wat achter hem aan.

Als we bij de kraam komen heeft mijn man al grote pret met een jonge verkoopster. Ik vang op dat het over het boeketje bloemen gaat. Ze hebben grote lol en laden de kinderwagen vol met groentes en fruit.

Als mijn man een paar kramen verder geïnteresseerd staat te kletsen met een verkoper realiseer ik me dat hij geen bloemen meer vast heeft.

“Moppie, die bloemen die ik van je gekregen heb… Heb je die misschien ergens verstopt?”

Mijn man kijkt me geschrokken aan.. “Die liggen vast nog bij de groentedame!”

Heb ik weer. Koopt mijn man eens een boeketje bloemen, laat hij het tussen de bananen liggen omdat hij is afgeleid door een knappe verkoopster.

Hij zegt dat hij wel even terug loopt. Nou, ik weet zeker dat een of ander oud vrouwtje er al vandoor is met mijn bloemen. Dan horen we iemand roepen;

“Als je dan een keer bloemen voor je vrouw koopt moet je ze wel meenemen hoor!” De groentedame komt lachend achter ons aangerend. Wat een schat. Zo dankbaar dat er veel van deze lieve mensen op de wereld zijn.