Goede voorbereiding ja of nee?

Er zijn ouders die hun kind helemaal goed voorbereiden bij bijvoorbeeld een tandarts bezoek. Het blijkt goed te werken. Zo kan je kindje met een rustig gevoel in de stoel gaan liggen. Zonder pardon de mond open doen en geen kik geven als de boor er aan te pas komt in dat kleine mondje. Want hé, papa of mama heeft het er al dagen over. Om door een ringetje te halen die voorbereiding.

Natuurlijk zijn er ook ouders die iets minder goed voorbereiden, en dan heb je mij nog. Ik verzwijg het hele gebeuren tot dat we ook daadwerkelijk naar de tandarts moeten met een half uur. Als ze thuis komen uit school met de mededeling dat ze gaan spelen met een vriendje. ‘ehm, nee lieverd, we gaan naar de tandarts.’ Je zou die gezichtjes moeten zien. Totaal in shock. Gemeen? Nee joh, ze hebben maar een paar minuten om zich druk te maken en dan is het alweer achter de rug voordat ze het weten. Je kunt weet ik hoeveel opvoedboeken na lezen, mijn methode staat er vast niet in. Maar bij die kindertjes van mij werkt het beter dan dat ze drie dagen lang om mij heen hangen omdat ze zo zenuwachtig zijn. Dat is toch ook zielig. En daarbij is het voor mij ook iets of wat irritant. ;) huilen om iets dat nog weet ik hoelang duurt. Ik heb echt zeeën met geduld, maar met zoiets raakt het snel op.

Ik heb het ook zo met ze te doen, die kleintjes op zo’n grote tandarts stoel. Stoer zeggen dat ze niet zenuwachtig zijn, maar ondertussen zie je die voetjes wiebelen. Die lieve ogen die steeds groter worden.. Dan die ellendige apparaten er nog bij. Mijn moeder hart gaat dan een tikkie harder kloppen hoor. Ik heb het geprobeerd. De langdradige voorbereiding. Maar mijn dochter van 6 kan al in tranen uitbarsten als we het over de 9 jaars-prik hebben. Dat duurt verdorie nog jaren! Dus ik verzwijg het bezoekje aan de tandarts. Tot ze oud genoeg zijn, gelukkig hebben we er nu ook één die een tandarts bezoekje als een echt vrouw doorstaat!

Precies het zelfde verhaal bij het consultatie bureau. Van mij horen ze niet hoor dat ze een prikje krijgen. Dan krijg ik ze toch nooit meer mee zonder omkoop praktijken?! Laat die wijkverpleegkundige maar de boeman zijn! En ja, ik ben er echt wel op aangesproken, maar ik hou het bij mijn eigen opvoedprobeersels. Ik ben toch zeker niet de enige niet voorbereidende mama? Toch? Nee.. toch?