7 jaar geleden
Gevoelens van een 'meemama'
Alweer 6 maanden, wat gaat dat snel! Mijn mannen zijn al echte minimensjes en wat hou ik van hen!
Ruim een jaar geleden was het eindelijk gelukt! Hoewel al drie jaar onderweg, met veel geduld, doorzettingsvermogen, onzekerheid, teleurstelling en hoop was het dan eindelijk zover, de test was positief, mijn vrouw was zwanger, wij werden mama! De verrassing was extra groot, toen bleek dat jullie met zijn tweeën waren.
Hoewel ik mij voor de zwangerschap wel eens had afgevraagd hoe het voor mij zou zijn of voelen, kwam het nu ineens wel heel dichtbij. Daar dook dan ook meteen mijn onzekerheid de kop op. Zou ik als 'meemama' van onze kindjes houden, net als dat een 'echte' mama van haar kindjes houd? Hoe zou het voor mij voelen, wanneer zij geboren werden? Zou ook ik mij direct mama voelen?
Trouwens wat is meemama een verschrikkelijke benaming. Net alsof je er een beetje bijhangt, meedoet voor de gezelligheid. Het woord suggereert dat je wel MEE mag doen, maar dat het daar bij blijft. Geen wonder dat het twijfels oproept. Komt mijn onzekerheid of het gevoel ontbreekt, of moet groeien wel daaruit voort...
Inmiddels kan ik uit eigen ervaring vertellen, deze onzekerheid was nergens voor nodig, want niets is minder waar! Vanaf dat mijn vrouw zwanger was, en zeker nadat de eerste echo had plaats gevonden, voelde ik een band met onze krummels. En wat was het mooi toen ze beide (redelijk) gezond geboren werden, niet te beschrijven hoe magisch het is mijn eigen, want dat zijn het, kinderen voor het eerst in mijn armen vast te houden. De liefde die ik voelde was onbeschrijflijk!
Nu een half jaar later, zijn het al echte minimensjes die zich met de dag verder ontwikkelen. Ik bewonder hen om alle kleine stapjes en soms grote, die ze maken. (Soms zou de tijd best even stil mogen staan, maar dat terzijde.) En ik geniet intens van elk moment met ons mooie gezin. Alsof het nooit anders is geweest, ik zou nooit anders meer willen. De liefde is intens, zo ook de zorgen wanneer er één verdrietig is of ziek. Enne, typeert dat nou net geen echte mama?!
Mar9
Leuk ga ik zeker doen! Ben begonnen met schrijven omdat ik er zelf weinig over terug kon lezen, weinig herkenning zeg maar...
Mar9
Wat leuk! Blijft bijzonder! Hoe oud is jullie tweeling?
Anoniem
Mooi en liefdevol geschreven Mar. Hoe kan het ook anders, mooie mama's met twee mooie mannekes waar je gewoon verliefd op moet worden. Leuk om jouw verhaal hier tegen te komen.
Anoniem
In een hetrogezin is toch ook alleen de Mama zwanger? En in mijn geval is de Papa net zo verliefd en bezorgd en betrokken als ikzelf.... waarom zou dat in jou geval anders zijn? Geniet van je mooie gezin!