Gescheiden? Tja op papier wel

Mijn inmiddels officiele ex echtgenoot is een nare vent. 7 jaar lang heb ik alles voor die man gedaan ben hem altijd trouw gebleven en hem gesteund door dik en dun. samen gingen we de wsnp in waren zware tijden. Een paar jaar geleden was het eindelijk zover! We waren inmiddels getrouwd uit de schuldsaniering dus een schone lei.

Voor het eerst in 7 jaar had hij een goeie baan met een leuk salaris. (ik heb hem al die tijd onderhouden al zijn boetes die niet mee de schuldsaniering in mochten betaald van mijn laatste spaargeld toen. Ik was vrijwel al die jaren de enige met een inkomen maar gaf niet het was investeren in onze toekomst dacht ik)

Ik was net bevallen van een te vroeg geboren knul (placenta liet los toen ik 34 weken zwanger was op het randje met een spoedkeizersnede hebben ze mijn knul gehaald) Het leven was eindelijk perfect! Tja niet dus

Van het een op andere moment ging hij zich raar gedragen beschulde me van vreemdgaan (????) werd agressief tot slaan aan toe uiteindelijk heb ik aangifte gedaan en kreeg hij een contact verbod van een maand. Zelf daarna heb ik het huwelijk geprobeerd te redden maar hij was zo erg veranderd met allerlei rare verslavingen enzo, dat ging niet meer ik wilde een rustige veilige omgeving om mijn zoon op te voeden en helaas hoe graag ik ook wilde dat kon niet met zijn vader erbij

Na een lange periode van geweld chantage berovingen mishandelingen zelfs een gijzeling en allerlei dreigementen oa om mijn zoontje af te pakken verdween hij voor bijna een half jaar uit beeld.

Hij had een vriendin in verweggiestan en we hoorde helemaal niets meer en kregen ook geen cent meer toen ging het met mij en mijn mannetje vele malen beter! met grote sprongen werden we vrolijker ondernamen meet voelde me weer thuis en veilig wat natuurlijk meteen invoed op mijn zoontje had geweldig! Iik kreeg (en krijg) hulp van het ock om meer vertrouwen te krijgen in mezelf vooral alss moeder en om aan mijn assertiviteit te werken. Ik heb enorm veel van haar geleerd en pas het zoveel mogelijk toe in de praktijk is lang niet altijd makkelijk maar wel heel erg effectief

ik voel me sterker en zelfverzekerder durf veel beter mijn grenzen aan te geven en daad bij woord te zetten en achter mijn keuzes te staan.

Mijn ex denkt echter dat we nog in het verleden leven. Zodra hij geen liefje heeft appt ie iedere dag de heledag door wil hij een paar keer per week zijn zoontje zien en met van alle helpen.

Hij mag alleen onder begeleiding onze zoon zien en hij mag hem niet meenemen gelukkig. Hij lijkt wel een gen te missen waardoor hij onverwantwoordelijk is en ommige gevaren niet ziet, Naast een onvoorspelbare en geweldadige karakter.

Zodra hij merkt dat er hier niets meer te halen valt gaat ie een nieuw vrouwtje zoeken en zodra hij iemand heeft dan wordt hij weer helemaal de oude. Dreigen  niet met geweld maar dat hij wel even gaat vertellen hoe ik echt ben en dat hij niet over e brug gaat komen met geld alles waar hij mee zou helpen gaat dan niet door. Een paar jaar geleden raakte ik daar altijd van over mijn toeren. nu niet meer

Hij bechuldigd me continu van dingen die zo oneerlijk zijn en allemaal leugense  zijn zo erg dat ik ze niet eens ga opsommen maar het komt erop neer dat ik mijn kind gebruik en onverantwoordelijk ben bla bla

Ik heb hem al een paar keer moeten vragen te vertrekken omdat hij gewoon net zo lang doorgaat tot ik me haast niet meer kan inhouden. Nu heb ik gewoon geleerd het niet zover te laten komen en zodra ik merk dat het echt te ver gaat vraag ik hem te vertrekken. dat gaat natuurlijk met de nodige drama . ik misbruik mijn macht dan en denk alles te kunnen maken ik wil hem dan onder de plak houden en gebruik mijn zoon om dat te bereiken. pffffff ok als hij dat denkt prima ik ga me niet meer verdedigen of verantwoorden heeft geen nut. hij gaat zo ver met zijn leugens dat hij ze zelf gelooft. Dan appt hij me uit het niets dat hij toch maar kan helpen met wat geld en de volgende dag krijg ik boos te horen dat ik het kan vergeten zo sneu en dood vermoeiend.

Hij roept iedere keer je kan me niet meer onder de plak houden we zijn niet meer getrouwd. nee gelukkig niet en het is altijd andersom geweest maar ok. als je je hier beter bij voelt vind ik het best

het houdt gewoon niet op. Hij kan niet gewoon normaal tegen me doen laat staan me met een beetje respect behandelen en ik pikm het niet meer, Gelukkig ben ik niet meer bang en onzeker ik ben niet meer boos en emotioneel maar ben het gewoon zat

betaal je deel probeer een vader te zijn voor je zoon behandel me in mijn huis gewoon met wat fatsoen en respect en verder zoekt hij het maar uit en laat me met rust. pffff dat kan hij gewoon niet en het irriteerd hem dat ik niet meer reageer zoals hij gewend is en gaat iedere keer een stapje verder.

Dan neem ik korte metten en vraag hem te vertrekken. hij gaat dan uiteindelijk wel maar krijg dan een nieuwe lading gezeur over me heen.

Hartstikke leuk zon scheiding maar wanneer ga ik er wat van merken in het dagelijks leven?

Ik ga een aantal stappen ondernemen die niet leuk zijn maar helaas wel noodzakelijk zodat het gedreig financieel zoiezo stopt en verder mag hij hier echt alleen maar komen volgends het ouderschapsplan. Helaas kan het gewoon niet anders een gestresde moeder is in mijn mening slechter voor mijn zoontje (en mezelf) dan zijn vader maar 1x per week of 2 weken zien hij is niet anders gewend.

Ik hou hem gewoon zover mogelijk bij ons vandaan dat mogelijk is zonder dat mijn knul eronder lijdt. tot nu toe wordt hij alleen maar weer vrolijker en slaapt hij weer beter. dus ik weet zeker dat at de juiste keuzes zijn.

blokeer hem op de app en ga verder met mijn dag maar helemaal ervan af kom ik nooit natuurlijk.

Dan maar ervoor zorgen dat zijn verplichtingen zwart op wit staan des noods door een rechter en dat soort dingen.

Ik wil nu niet meer alleen op papier gescheiden zijn maar ik wil dat hij inziet dat ik niet meer zijn vrouw ben en dat hij me dus (volgen zijn beleving) niet meer mag behandelen zoals hij wil.