Snap
  • Mama

Gescheiden tijdens eerste vliegreis

De eerste vliegreis met ons meisje. Dan wil je toch graag bij elkaar zitten.

Naast een druk zakelijk bestaan, mogen we ook genieten van een zeer prettig privé leven. Een onderdeel daarvan is reizen. We reizen graag, verschillende bestemmingen. Ver en dichtbij. Onbekend en vertrouwd. Warm en koud.

We hebben altijd gezegd dat dit niet hoeft te veranderen als Donna geboren zou zijn. Donna hoort bij ons en reist vrolijk mee. Kwestie van rustig blijven (denk ik...) en doen zoals we altijd doen.

Inmiddels is Donna 11 weken +1 en zitten we in een toestel van Transavia onderweg naar Portugal. De take off hebben we gehad, zo hoog boven de daken en tussen de wolken schrijf ik deze blog.

We keken enorm uit naar deze eerste vakantie met z'n 3en. De dagelijkse omgeving even laten voor wat het is, Donna die een week lang elke dag van haar papa kan genieten. En van opa en oma, zij zijn al in Portugal.

Het kan niet op. Heerlijk. Toch huilt mijn moederhart en zijn mijn ogen gevuld met tranen. Op onze eerste vlucht met Donna zijn we namelijk gescheiden van elkaar. Donna deelt samen met papa een stoel en ik zit maar liefst 8 rijen verder. Bij de check-in hadden de baliemedewerksters niet het denkvermogen opgebracht om vader, moeder en kind bij elkaar te plaatsen. We hoorden dat naast elkaar zitten niet mogelijk was. Alle mogelijke redenen daar gelaten want wat maakt het uit, ik was al geïrriteerd tot op het bot.

Die eerste vlucht wil je letterlijk met elkaar maken, naast elkaar zitten, elkaars handen vasthouden en samen als ouders Donna troosten mocht dat nodig zijn.

Donna doet het voorbeeldig, die laat zich niet gek maken. Door de douane alsof het routine voor haar is. Haar flesjes moedermelk staat ze met gemak af voor een drugscontrole, jawel een drugscontrole voor het geval ik er een paar gram van het verkeerde poeder in stop. En dan trakteert ze ons ook nog op vele lachjes.

Ik dacht me berust te hebben in het feit dat we niet bij elkaar zitten op deze 3 uur durende vlucht. Eenmaal in het toestel ben ik een illusie armer, zodra ik het geluid van razende motoren hoor en de snelheid van het toestel in rap tempo omhoog gaat krijg ik een onbeschrijfelijke brok in mijn keel. We zijn van elkaar gescheiden en ik zie niet hoe mijn lieve meisje het doet. Het volste vertrouwen heb ik in mijn lief, bij hem is Donna ook altijd rustig. Gaat puur om het feit dat ik niet naast hun zit, niet dat moment samen kan delen. Acht rijen verder betekent dat ik niet weet of ze het ok heeft, pijn in de oortjes ervaart, de onbekende omgeving kan filteren of dat ze goedlachs is.

Als het toestel volle vaart heeft en de wielen zich los maken van de grond, ontkom ik niet meer aan de tranen. Snel zet de ik mijn grote zonnebril op, geen zin in blikken en medeleven (awww nieuwbakken mama met emoties, ja dus?!).

Ik hoor een baby huilen maar het raakt me niet. Het is niet Donna. Voor zover ik vanaf acht rijen verder kan oordelen op zicht en gehoor, lijkt het Donna goed af te gaan. Als de stewardessen met hun mini foodtruck voorbij zijn, ga ik snel een kijkje vooraan nemen.

Het gaat zeer voorspoedig. Het eerste stuk geslapen, na de fles te hebben leeg gedronken een paar keer op en neer gewandeld en een kleintje huiltje voor de afwisseling.

Inmiddels zijn we geland. Bij de landing kwamen tranen van vreugde, de eerste vliegreis van Donna is een feit. Ondanks dat we niet bij elkaar zaten is alles toch goed gegaan. Wederom trots op ons kleine toppertje. 

 

7 jaar geleden

Vervelend dat jullie niet bij elkaar zaten! Zoiets is toch leuk en fijn om samen te ervaren! Maar gelukkig ging het helemaal goed met jullie meisje, ik weet nog wel hoe trots ik was toen meneer zich voorbeeldig gedroeg tijdens zijn eerste vliegreis (terwijl haast alle andere babies aan het huilen waren en hij er netjes doorheen sliep)! Vooral fijn om te weten wanneer je vaker reist :D fijne vakantie!

7 jaar geleden

Nee joh ben je mal, laat zoiets 'kleins' niet een grote stempel drukken. We genoten vanmorgen bij het wakker worden al met de wetenschap dat de week vakantie was begonnen. Nu liggen we onze eerste nacht in Portugal en Donna is ver in dromenland. Belachelijk is het wel natuurlijk.

7 jaar geleden

Was jammer maar Donna heeft het super gedaan. En dat telt ;-).

7 jaar geleden

Ik vind dit zo belachelijk! Een medeblogster heeft ook zoiets bij KLM. Ze hadden stoelen naast elkaar geboekt en ineens heeft KLM besloten de boel om te gooien en ze uit alkaar te laten zitten.Ik hoop dat dit nare begin niet al te grote stempel op jullie vakantie heeft gedrukt en dat jullie heerlijk mogen genieten van de vakantie en elkaar!