Gelukkig nieuw jaar werd bij ons bel snel 112

Toen zag ik door de gordijnen bij mijn schoonouders heen opeens allemaal vlammen.  Door het raam heen zagen we een auto in lichterlaaie staan. Grote vlammen sprongen nog geen meter van ons huis vandaan uit de auto.

Opeens was iedereen in rep en roer. Sommigen renden naar buiten, een ander riep, bel 112 en daarnaast werd geroepen dat Nino uit bed gehaald moest worden. Die één verdieping erboven lag aan de kant van het huis waar ook de brandende auto voor stond. 

Mijn schoonmoeder pakte de telefoon, mijn schoonvader pakte snel zijn auto (de derde in de rij) en reed deze wat verder weg, mijn man haalde de hond uit zijn bench, de rest rende naar buiten en ik ging uiteraard naar boven om Nino uit zijn bedje te halen. Nino lag heerlijk door alle knallen heen te slapen en was enigszins verstoord toen ik hem uit zijn bedje haalde.

Beneden aangekomen wist ik eigenlijk niet zo goed wat ik met Nino moest doen. Waar moet ik heen? Buiten voelde ook niet erg veilig omdat daar naast de brand ook allemaal vuurwerk de lucht in ging en natuurlijk veel rook was. Dus in eerste instantie bleef ik binnen totdat mijn zwager riep dat dit niet verstandig was. Toen ben ik door gegaan naar de schuur. Op dit moment was alleen één auto in brand en leek mij de schuur ver genoeg weg en een plek waar ik Nino niet open en bloot liet staan voor alle omstandigheden. Wat ik niet wist was dat de auto ervoor ook al in brand gevlogen was en dat als het zich ergens naar toe zou uitbreiden ik straks vast zou zitten in de schuur. Dus ook daar zijn we weg geroepen door mijn zwager en toen was er dus toch echt alleen de optie om met Nino naar buiten te gaan over. Met een deken over hem heen ben ik langs de brand gegaan en een stukje verder op in te straat mocht ik gelukkig even bij buren schuilen.

Op dat moment kwam bij mij de adrenaline eruit en moest ik toch even wat tranen laten. Nino was tot die tijd heel rustig gebleven maar toen ik even moest huilen moest hij dat ook. Dat maakt maar weer duidelijk hoe zeer een kind je aanvoelt. Ik herpakte mij gelukkig snel weer en ook Nino was weer heel snel rustig.

Van achter het raam heb ik samen met de buren en Nino naar de rest van het tafereel gekeken. Al heel snel was de brandweer en de politie erbij en hebben ze de twee auto's geblust. Wat kwam daar veel zwarte rook vrij. Ik was dan ook blij dat ik niet in de schuur meer was want dat was aardig benauwd geweest met die rook. Ook was ik blij dat ik niet in het huis gebleven was. Ook al was ons daar niks overkomen, angstig was het wel geweest. Door de hitte en de knallen zijn namelijk de ruiten gebarsten. Gelukkig was het dubbele beglazing en zaten de barsten alleen in de buitenste ramen.

We mochten al gauw weer terug het huis in waar ik Nino weer lekker in zijn bedje kon leggen, wel in een andere kamer waar de ramen niet gebarsten waren. Die heeft verder door alle vuurwerk knallen rustig heen geslapen. Het was vast ook zeer intensief voor hem, deze eerste oud & nieuw.

We hadden al van te voren besloten dat Nino bij opa en oma zouden logeren omdat ik niet met een baby op de fiets wou gaan in de nacht wanneer er nog vuurwerk af gestoken zou worden. Dus gingen mijn man en ik daarna met z'n tweeën terug naar huis. Eens kijken hoe ons huis ervoor stond en hoe onze katjes na al dat geknal eraan toe waren. Die leken hongerig maar verder niet heel erg onder de indruk. Mijn moederhart daarin tegen heeft de eerste keer moederangsten uit gestaan die ik tot nu toe nog niet kende. Wat ben ik blij met de afloop van dit verhaal, Nino was van het geheel niet zeer onder de indruk maar het liefst had ik Nino de hele nacht tegen mij aangehouden.