Snap
  • Mama

Geheimen en Taboes

Met verbazing lees ik diverse blogs over taboes en geheimen. Over vreemdgaan en hoe dat wordt be- en veroordeeld. Vaak zonder begrip.

En dan bedoel ik mijn intro niet negatief. Verre van dat zelfs. Sterker nog, in al het geweld van bekennende blogs belde vriendin Esmee* afgelopen zaterdag: “Zet morgen maar een emmer thee klaar, ik moet je wat vertellen”.

Zondagochtend 10.00 uur: Esmee stormt binnen, bijna letterlijk. “Sorry, zegt ze. Ik ben er al vroeg, maar ik moet het kwijt. Aan jou. Nu.” Zwijgend loop ik naar de keuken en pak de allergrootste pot waar thee in kan. Vanuit mijn ooghoek zie ik een trillende Esmee die nog niet eens haar jas heeft uitgetrokken. Ik vraag niets en zeg niets. Ik zet de pot thee voor haar neer en daarbij een reep Chocolonely. Ik vermoed dat ze het nodig heeft. Ik ga naast haar zitten en zeg: “kom maar door, watskebeurt?”

Ze zet de kraan in haar hoofd open en de tranen stromen eruit. Hortend en stotend verteld ze dat ze Stef* (haar vriend) heeft betrapt op iets wat ik hier niet zal noemen. Een enorm taboe en een groot geheim.

Nadat ze weg is blijf ik nog even op de bank zitten en denk na over wat ze heeft verteld. Het hakt er best wel even in en ik heb oprecht medelijden met haar. Hoe zal dit verder gaan? Ze vertelde dat ze echt nog wel van Joost houdt en dat ze hier wellicht prima mee kan leven. Ik probeer mij te verplaatsen in Joost en verrassend genoeg lukt dat ook. Want ik veroordeel hem niet. Ik begrijp namelijk prima dat als je moet leven met een taboe je gewoon simpelweg geen keus hebt. Het is een levenswijze die je gewoon moet volgen. Je bent zo geboren, je word het niet. Evenmin is het een keus. Volg je je hart niet, dan is het risico op frustratie zo groot dat je jezelf kan verliezen. En de mensen die dicht bij je staan.

Daarom vind ik het doorbreken van taboes wel belangrijk. Nu is het ook zo dat het niet direct in een openbaar bericht op Facebook moet, maar als je het kan vertellen aan de mensen van wie je houdt en die van jou houden dan is dat al een prachtige stap. Helaas een stap die vaak niet wordt genomen. Toevluchten in diverse fora en schimmige steegjes zijn dan eerder aan de orde. En dat is oprecht jammer, dat iemand niet kan zijn wie hij of zij is.

Begrip is vaak ver te zoeken en men heeft direct een oordeel klaar. Ik moet bekennen dat ik mij daar ook wel eens schuldig aan maak. Maar dat is ook omdat ik het nog nooit van dichtbij heb meegemaakt. Tot nu dus. Nu word ik verplicht om erover na te denken, ook omdat ik natuurlijk mijn lieve vriendin Esmee niet wil laten vallen. Ik ben er voor haar. Voor haar ben ik haar buitenstaander, iemand met wie ze openlijk kan praten over wat ze voelt en hoe ze ermee omgaat. Als ze wil ben ik een luisterend oor en misschien zeg ik wel iets geniaals wat haar weer verder helpt. Misschien wil ze het er eigenlijk gewoon nooit meer over hebben maar vind ze het een fijne gedachte dat er gewoon iemand is die het weet.

Nu ga ik hier alle blogs over Second Love en andere geheimen teruglezen en ga proberen het te begrijpen. Maar eerst stuur ik een appje met een digitale knuffel naar Esmee. En naar Joost, hij verdient 'm net zo goed.

* Namen zijn gefingeerd

8 jaar geleden

Een taboe is een ruim begrip, voor de één is iets een erger taboe dan de ander. Als het over homoseksualiteit gaat of transgender zijn bijvoorbeeld, daar sta ik voor open en volledig achter als iemand aangeeft dit te zijn, dan iemand die pedoseksueel is of aan bestialiteit doet om maar twee grote taboes uit de kast te trekken. Ik vind dus dat het wel bespreekbaar moet zijn, maar begrip opbrengen vind ik dan wel heel erg lastig.

8 jaar geleden

Een taboe is een ruim begrip, voor de één is iets een erger taboe dan de ander. Als het over homoseksualiteit gaat of transgender zijn bijvoorbeeld, daar sta ik voor open en volledig achter als iemand aangeeft dit te zijn, dan iemand die pedoseksueel is of aan bestialiteit doet om maar twee grote taboes uit de kast te trekken. Ik vind dus dat het wel bespreekbaar moet zijn, maar begrip opbrengen vind ik dan wel heel erg lastig.

8 jaar geleden

Het is veel moeilijker om niet te oordelen, dan om wel een oordeel klaar te hebben. Ik denk bij verschillend blogs over second live weleens: "Als dat maar niet veel meer verdriet oplevert dan je nu denkt." Maar daarmee veroordeel ik niemand. Soms maak je een keuze en dat is altijd een gok. Soms heb je die keuze niet, soms ben je zoals je bent en ook dat mag. Daar hoeft ook niemand over te oordelen. Goed van je zoals je er bent voor je vrienden. En inderdaad als het zo op je pad komt moet je er ineens over nadenken en komen dingen in een ander licht te staan.

8 jaar geleden

Ik deel de reacties van de personen hier boven. Taboes mogen verbroken worden, en geaardheid is bij mij absoluut geen taboe meer. Ik hoop juist dat er bij de persoon een last van zijn/haar schouder valt als hij/zij uit de kast gekomen is en gelukkig kan zijn. Maar vreemdgaan, dat is voor mij niet echt een taboe, maar iets wat ik echt niet vind kunnen. Ik zou het denk ik echt niet aan kunnen als ik mijn vriend zou betrappen. Als je er beide over eens bent dat het kan, prima! Maar ik vind het niet kunnen en zou dan ook zeker niet bij mijn vriend blijven. Ik vind dat je met vreemdgaan aangeeft dat je niet meer van de ander houdt.