Snap
  • Mama

Gefrustreerde moeder

Graag wil ik doen waar ik goed in ben. Maar, ik moet het wel kúnnen doen...

OK, here's the thing...

Ik ben gevraagd om een TV-programma te schrijven, die gefinanceerd wordt door de koning van een rijk land ergens ver weg ik het Midden-Oosten. Als ik het dan geschreven heb, mag ik het ook nog co-presenteren.

Dit is voor mij zo ongeveer de Heilige Graal, alleen zou ik er nu voor naar Engeland moeten om er drie weken lang met veel druk de eerste drie episodes te schrijven, plus back-up plans (respectievelijk, 6).

VOORS:

- Fantastische uitdaging;

- Creatief aan het werk zijn;

- Betaald krijgen voor wat ik leuk vind om te doen;

- Werken met Engels en Arabisch;

- Het is voor de werkgever geen probleem dat ik een kindje mee op reis/ naar het werk neem- er wordt voor opvang gezorgd;

- Reizen.

TEGENS:

- Faalangst (maar die is te overkomen, zoals altijd);

- Ik ben thuis met Baby, die structuur en regelmaat nodig heeft. Actually, IK ben degene die structuur en regelmaat nodig heeft. Ik ben nog steeds herstellende van de (emotionele) klappen van de verhuizingen/ zwangerschap/ bevalling/ extre slaapgebrek/ gigantische levensveranderingen, en ik merk dat ik absoluut geen reserves heb. Één gebroken nacht, en ik heb het de dag erna moeilijker. Ik heb elke dag nog heel hard m'n middagslaapje nodig wanneer Baby slaapt. Sla ik dat over, dan voel ik snel weer paniek/ anxiety;

- Als ik nu een paar weken naar Engeland ga, moet ik bij iemand in huis verblijven met Baby, en heb ik niet mijn eigen ruimte / de rust om te gaan slapen wanneer Baby slaapt;

- Ik wil niets missen van Baby z'n ontwikkeling. Door het verschrikkelijk moeilijke eerste jaar heb ik al het gevoel dat ik zoveel gemist heb

- Ben ik er al klaar voor dat iemand (in dit geval dan een vreemde) zo lang op Baby past? NEE!;

Kortom, mijn "oude" ik schreeuwt "JAAAA! Ga ervoor! Dit is één van je dromen!";

Mijn "nu" ik (in English, "my current me"), gilt helaas "NEEE!" Om twee redenen. 1. Ik ben nu moeder, en het voelt niet goed om Baby "af te staan". 2. Ik ben simpelweg nog niet beter, en serieus bang dat ik, als ik dit aanga, weer verder terugzak in het gat waar ik zo hard aan werk om uit te klimmen. En eruit klimmen is mij weer waard dan een droom navolgen. Want, zeg nou eerlijk, je goed in je vel voelen zitten en genieten van het zien opgroeien van je baby is belangrijker dan een leuke baan, toch?

Maar, eerlijk is eerlijk... De frustratie knaagt als een Frans Langoorkonijn met zwaardachtige tanden...

 

7 jaar geleden

Je is de

7 jaar geleden

Ik denk dat je je spijker op de kop slaat, Lindsey!

7 jaar geleden

Ik zou het graag doen, echt waar, maar de paniekaanvallen die ik er van krijg zijn het mij niet waard. Die zijn zo grof, klote eng... Ik huil ervan, echt waar. Misschien komt er ooit nog iets anders? Als ik die troep niet had gekregen na de bevalling, was ik allang weer vollop aan de slag geweest!

7 jaar geleden

Wat balen zeg! MAar ik denk zeker dat het goed is dat je naar je gevoel luisterd. Aan de ene kant zal het voelen als een kans die laat gaan. Aan de andere kant is het wel een reele kans als je weet dat je er eigenlijk nog niet klaar voor bent? Ik zou gewoon de tijd nemen en als je er straks wel klaar voor bent komt er vast wel weer een nieuwe uitdaging! Kop op!