Geen kind is zo aanwezig als het kind die gemist wordt.

Het moet me van mijn hart. 

Ik heb het enorm moeilijk, en dat is nog licht uitgedrukt, met opmerkingen die de stempel 'dood' geven aan Levi.

Ik snap heus wel dat mensen die er geen flauw benul van hebben hoe zwaar het verlies van je eigen kind is, foute uitspraken kunnen doen. 

Maar toch.. Mensen, Denk niet tweemaal maar honderdmaal na voor je iets zegt tegen een mama of papa die hun kindje verloren is. Wik en weeg je woorden meerdere malen. Probeer je te verplaatsen in wat kwetsend of fout kan overkomen. En vooral probeer je uitspraken niet goed te praten. 

Ik weet dat het waarschijnlijk geen enkel verschil zal maken dat ik dit neerschrijf en toch. Het zit me dwars. Hele kleine zinnen of zelfs een simpel woordje of getal maken kunnen mij echt te neer slaan.

Ik wil geen zinnen lezen zoals; Ik snap hoe je je voelt. Als je zelf hetzelfde niet doorstaan hebt, weet je niet hoe ik me voel en maar best ook. 

Ik wil geen zinnen lezen zoals; Ik kan niet schrijven alsof hij er nog is. Levi is er, zelfs meer dan je denkt. Niet in fysieke aanwezigheid maar je zou eens moeten weten hoe non-stop hij overal bij me is, in het huis, in zijn kamer, tijdens mijn bezigheden, in mijn hoofd en voor altijd in mijn hart. Gewoonweg OVERAL.

Ik wil geen zinnen lezen zoals: Een dikke knuffel aan jullie drie. We zijn niet met drie, we zijn met vier, voor altijd met vier. Want geen kind is zo aanwezig als het kind die gemist wordt.