GEEN BFFmama

Ik moet al iets bekennen, vooraf ik deze blog naar jullie schrijf. Ik heb me aan de wijn gezet en voel het al een beetje. Waarom? Laat ons zeggen dat we dit doen omdat de tranen rijkerlijk vloeide over de wangen deze avond. 

Waarom? Dat schrijf ik graag even van me af. 

Je weet wel. Je bent een jonge meid en dan zijn BFF's heel belangrijk voor je. Ik had een BFF al vanaf het 1ste kleuterklasje. D. was mijn beste vriendin tot zeker het 4de leerjaar. En dan werden we pubers. En ging het fout. We waren volop in de ondekkingsfase en daar splitse onze wegen denk ik. D. wou andere dingen dan ik en zo werd een vriendschap van 7 jaar plots verbroken. En oh, dat vond ik zo erg. Maar tijd gaat verder en je leert andere mensen kennen. En zo zijn er wel wat BFF gepasseert in mijn tiener jaren. Zo had je E. Waarvan de ouders mij een slechte invloed vonden.  Zo had je NR. Die plots koos voor een andere BFF. Zo had je N. Die andere geloofde boven mezelf en zo had S  waarvan ik tweemaal het contact verbrak omdat ze Egocentrisch leek. En zo had Ni. Die toch wel door en door slecht bleek te zijn voor onze vriendschap. Maar er was altijd 1 iemand waarop ik echt altijd kon rekenen. Mijn all favorite BFF

We deelde alles. Begrepen elkaar, steunde elkaar door dik en duk stonden aan een front zonder dat iemand daar tussen kon komen. En wanneer iemand dat toch probeerde en enigzins lukte dan werd een van ons twee pist en probeerde eens zo hard om elkaars aandacht te winnen. Onze vriendschap was puur en door dik en dun. Ik geloofde erin maar blijkbaar ben ik toch geen BFF verhaal. Want ook dit BFF verhaal loopte op de klippen. Blijkbaar ben ik niet echt iemand die op aarde is gezet om echte vriendschap, echte BFF te ervaren. En ik besef ook wel dat, als je meer dan 3 vriendschappen niet werken, zelfs niet met eigen bloed, dat het dan echt wel aan mij zal liggen. 

Ik doe blijkbaar echt iets verkeerd waardoor het nooit blijft klikken. En weet je, ik ga gewoon heel eerlijk zijn, ik voel me echt ongelooflijk eenzaam. 

Wanneer ik ergens heen moet gaan. Zoals een persvoorstelling of een meeting, dan bereid ik mezelf al gewoon voor dat ik toch maar als ' de rare ' of de ' vreemde ' wordt nagezien. Ik weet al dat ik niet moet hopen of dromen van toekomstige vriendschappen. 

Ik durf al zelfs verder te denken. Ik weet nu al, dat wanneer mijn dochter rond de 20 is, dat ze me ook zal inruilen voor een veel leukere BBF en dat is volkomen normaal.

Want ik durf toegeven dat momenteel mijn BFF , een meisje is dat ik 8 jaar geleden op de wereld is gezet. Zielig? Ja ik ben het met je eens. Maar ik heb echt niemand anders. Natuurlijk vertel ik haar niet alles. Ze is amper 8 jaar. Maar het feit dat mijn dochter zo goed kan luisteren naar mij geeft me toch al een gewardeerd gevoel. 

Sorry voor mijn lange blog.

Maar moest er even uit. 

Liefs Geline