8 jaar geleden
Gedichtje van een blogger
Ik ben geen dichteres, verre van zelfs. Maar soms is een emotie niet in een blog te vangen. Daarom een klein gedichtje voor mijn meisje.
Toen ik vannacht in het holst van de nacht weer naast haar bed stond om Elfa te troosten kwamen deze woorden in me op. Een blogger is geen dichteres. Maar soms maakt je moedergevoel nu eenmaal dingen in je los.
Met je ondeugende blik en je aller mooiste lach
Vergeet ik al snel dat je iets doet dat eigenlijk niet mag.
Je slaat me fel in het gezicht daarna je armpjes om mijn nek.
Snel mompel ik zacht: doe toch niet zo gek.
Midden in de nacht huil je soms van pijn.
Je wilt nu niet slapen, maar dicht bij mama zijn.
Met je warme peuterlijf dicht tegen me aan
Lijken we in de nacht als enige te bestaan.
We kijken samen hoe de maan de woonkamer verlicht.
Je drukt je betraande wang tegen mijn gezicht.
Mijn allerliefste meisje, blijf nog eventjes zo klein
Ik geniet dag en nacht van ons heerlijk samenzijn.
Kirstenimolnen
Dankjewel. En het maakt inderdaad niet uit of je ergens goed in bent, zolang je er maar plezier aan beleefd. Ik heb het dan ook met een glimlach geschreven.
Kirstenimolnen
Dankjewel
Kirstenimolnen
dankje
Kirstenimolnen
Dankjewel, dat was inderdaad de diepere gedachte, de liefde voor ons meisje. Het balletpak kreeg ze voor haar verjaardag vorige week, lekker girly, zo schattig hihi.