Gebonden dubbel leven, een zoektocht #4

In een gehuurd busje met meer ontspoorde jongeren onderweg naar Frankrijk. De stemming zat er goed in, de drank werd stiekem doorgegeven en tijdens de pauzes bleek er iemand stiekem wiet te hebben meegesmokkeld. Ik wist dat dit mijn laatste kans op succes zou zijn maar ik beredeneerde dat ik nog niet op mijn bestemming was aangekomen dus 'het kon nog wel even'. 

Ruim 200 kilometer onder Bordeaux was de eindbestemming. Aldaar aangekomen verbleven we allemaal een paar dagen bij een Nederlands gezin dat daar woonde en die iedereen zou 'verdelen' over de diverse boerderijen. Dat was leuk, want tijdens de reis maakte ik kennis met Rupert. We keken elkaar aan en wisten allebei waar we zouden slapen 's nachts. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Het huis waar wij verbleven was op zijn zachtst gezegd nogal oud en krakerig. Hij sliep op zolder, ik beneden. Dat betekende 2 trappen op. Trappen van hout. Trappen die kraakten. Het risico om teruggestuurd te worden was heel groot, maar ach... Als we werden betrapt kwamen we er misschien met een uitbranden vanaf. Beetje naïef misschien. Nadat het al een poosje stil was sloop ik mijn bed uit. De deur piepte, maar nu had ik nog een toilet-excuus. Sluipend kroop ik beide trappen op en Rupert was daarna snel gevonden. De volgende dag werd ik al verplaatst naar mijn tijdelijke onderkomen en Rupert heb ik nooit meer gesproken of gezien.

Bij aankomst bleek het een heel klein schattig huisje te zijn waar een kinderloos echtpaar woonde. Zij spraken geen Engels, ik geen Frans. Als de ganzenlever dan 's avonds voor je neus staat leg dan maar uit dat je vegetariër bent. Ik sliep in een caravan op het terrein en dat was heerlijk! Terug naar de basis en ik merkte al na een week dat ik helemaal tot rust kwam. Mobiele telefoons en internet bestonden toen nog niet, of nou ja... Het bestond natuurlijk wel, maar ik had het niet. Dus ik was aangewezen op handgeschreven brieven en een enkel telefoontje. Ik begon uit te kijken naar de post en ondertussen viel ik echt kilo's af van het werken op de boerderij. Ik leerde er rijden op een tractor, shovel en andere 'mannelijke' vervoersmiddelen, ving een stier met mijn blote handen en werd dikke maatjes met de waakhond. Bij wijze van. Het leven beviel mij prima en ik had alle tijd van de wereld om na te denken. Na te denken over alle rottigheid die ik had uitgehaald, over het 'feestgedrag' en wat ik dan met mijn toekomst wilde. 

Terug naar huis was sowieso geen optie. Maar er was een familielid dat mij al sinds mijn 11e in huis wilde nemen. En nu ging dat dan eindelijk gebeuren. Mijn moeder heeft namelijk nooit willen toegeven dat ze fouten heeft gemaakt en wilde natuurlijk voor de buitenwereld niet als falende moeder overkomen. Maar omdat ik inmiddels 18 was kon ze niet weigeren. 

Als dierenliefhebber wilde ik eigenlijk een puppy mee naar huis nemen, het werd een konijn. Petit Pierre deed zijn intrede in mijn nieuwe woning en ik was dol op het beest. Hij herinnerde mij aan die drie maanden die mij meer dan goed hebben gedaan. Ik schreef mij in voor een opleiding en ging in een barre sneeuwstorm op de fiets naar het naastgelegen dorp om te solliciteren voor een bijbaantje. Ik zat heel goed in mijn vel en het belangrijkste was misschien wel dat ik nog even een poosje kon proeven van het gezinsleven. Met zijn allen aan tafel en aan de afwas. Dat er oprecht belangstelling in mij werd getoond en dat ik leerde met geld om te gaan. Ik ging op stap tot in de late uurtjes, werd dronken en bij thuiskomst werd er met een kopje thee op mij gewacht. Het gezinsleven dat ik altijd al wilde hebben had ik eindelijk en ik was niet van plan om het te verprutsen. Op school ging het uitstekend, had een leuke bijbaan, een bergje vriendjes en vriendinnetjes en voelde mij eindelijk gelukkig. 

Ik leerde Luuk kennen. Luuk woonde zijn hele leven al in het dorp en was een leuke vent. We raakten aan de praat, en bleken elkaar gewoon leuk te vinden. Ook al waren we totaal verschillend, de klik was er. Hij een ruige bikerboy, ik een tuttebelletje. Hij ging vreemd toen hij op vakantie was met zijn vrienden, ik nam op gepaste wijze wraak door met zijn broer en vriend te zoenen, op 1 avond. We hebben het er nooit meer over gehad en de liefde bleek sterker te zijn dan dat. De stap naar het samenwonen was al snel gezet. Maar na een paar jaar bleek hij toch niet zo goed bij mij te passen. 

Wordt vervolgd