Gebonden dubbel leven, een zoektocht #3

Ik mocht op mijn 15e verhuizen naar 'achteren'. Letterlijk naar achteren. In een bijgebouw waren een tweetal kamers met een gedeelde badkamer en keuken. Daar kreeg ik training in het zelfstandig wonen, omgaan met geld en leerde ik koken. Dat begon met 1 dag in de week zelfstandig alles doen; van ontbijt tot avondeten. De overige dagen sliep ik wel daar, maar leefde ik in de groep. 

Na een poosje kwam er een dag bij en uiteindelijk was ik daar 7 dagen per week en kwam ik alleen nog op de groep voor de gezelligheid, kopje thee of een knuffel. Ook ging ik 'stappen' en maakte ik kennis met het fenomeen alcohol, kreeg ik huisarrest voor het negeren van de regels en was ik uiteindelijk toe aan de volgende stap in mijn leven; begeleid kamer wonen. 

Dat leek een beetje op mijn training in het tehuis, maar dan was er minder controle. Veel minder controle. En daar maakte ik dankbaar gebruik van. Ik was 16, bijna 17 en kon gewoon doen en laten wat ik wilde.Het eerste wat ik deed was een tattoo zetten. Gewoon, in mijn eentje ergens in de rosse buurt van Groningen. Zo, check. Die kon worden afgestreept. In het huis woonden nog 5 andere jongeren, de een nog minder serieus dan de ander en allemaal hadden we het nodige meegemaakt. We misten allemaal een thuisbasis en waren blij met elkaar. De drugs waren dan ook snel geïntroduceerd en met zijn allen hadden we het heel erg gezellig. We gingen naar Groningen om paddo's te proberen, met de trein naar Amsterdam voor wat speed en in Zwolle een tussenstop om wiet in te slaan. Ondertussen deden we allemaal nog wat halfslachtige pogingen met school en werk. We waanden ons in een studentenhuis maar dan allemaal zonder studie. Wekelijks stonden we massaal af te wassen en ook kookten we regelmatig voor elkaar. In het weekend legden we geld bij elkaar voor drank en drugs en gingen helemaal los. Controle was er nauwelijks. Maandelijks had ik een gesprek met mijn persoonlijk begeleider, dan knikte ik maar 'ja en amen' en kon weer terug naar het feest. 

In die periode maakte ik ook kennis met seks en alles wat daarbij kwam kijken. De combinatie met drugs bleek prachtig en ik bloeide helemaal op. Althans, zo zag mijn familie dat. Ik scheen er erg gezond uit te zien en straalde. Ik heb nooit verteld dat dat kwam door de vele mannen en drugs. Verslaafd was ik. Niet aan de drugs, maar aan de seks. De opleiding die ik volgde hing ik in de wilgen en samen met een paar huisgenoten vierden we dagelijks ons eigen feest.

Van mijn ouders was geen spoor meer te bekennen en kwam er nog maar zelden. Vond het best. Ik had ze vroeger nodig, nu niet meer. Ik had er al genoeg tranen aan gespendeerd en nu was het mijn beurt om gelukkig te zijn. Of nou ja, gelukkig.... Ik maakte mijn eigen geluk; met drank, drugs en mannen.

Dit kon natuurlijk niet lang goed gaan en de situatie escaleerde. Ik kan niet vertellen wat er gebeurde, maar het was niet goed. Iedereen, hulpverlening en familie, trok zijn/haar handen van mij af en stond er alleen voor. Ik moest naar een crisisopvang en vanuit daar naar intensieve kamerbegeleiding. Met drugstesten en een avondklok. Toch ging ik door met het leven dat ik leidde. Totdat ik voor de drugstest voor de zoveelste keer zakte dreigde ik ook daar mijn plek te verliezen. Ook de survivalweek in Tsjechië was geen 'turningpoint'. Dat was wederom een waar festijn. Het was hels met vele kilometers lopen in de bergen met een zware rugzak, buiten slapen en intensieve gesprekken; toch sliep ik elke nacht bij een andere man in de slaapzak. Bij terugkomst pakte ik mijn leven weer op en leefde er weer op los.

Op een gegeven moment balanceerde ik op het randje, ik werd 18 en moest toch echt keuzes gaan maken. Ik had nog een allerlaatste kans... Voor 3 maanden naar Frankrijk, weg van alles en iedereen en aan het werk op een boerderij. Hier hoefde ik niet over na te denken. Ik snapte natuurlijk ook wel dat ik dit leven niet lang vol zou houden. Zoveel verstand had ik gelukkig nog wel. 

Het vertrek was al snel, binnen 2 weken. 

Wordt vervolgd