"Ga je borstvoeding geven?"

De subtitel klinkt vrij dramatisch. En eerlijk, voor mij voelde het ook dramatisch. Voelde, want nu ik dit schrijf, kan ik ein-de-lijk zeggen dat het fijn is!

Al vroeg tijdens de zwangerschap krijg je de vraag: "Ga je borstvoeding geven?". Toen ik zwanger was van Lily was mijn standaard antwoord: "Als het lukt...". Hierbij ging ik er vanuit dat het ook kan gebeuren dat de productie niet op gang komt. Met een ander scenario hield ik toen nog geen rekening. Al snel tijdens de zwangerschap van Lily bleek dat het met mijn melkproductie wel oké zou zitten. Iedere ochtend van het laatste trimester was mijn t-shirt/pyjama kletsnat. Ik had gelekt. Stiekem was ik hier blij mee, en misschien zelfs een beetje trots. Iets minder trots was ik toen ik op een familiefeestje van de schoonfamilie ineens zo hard begon te lekken dat heel mijn kleren nat waren. Ik heb Tom gezegd nú te vertrekken en dat deden we gelukkig. Ik voelde me zo stom. In de auto naar huis heb ik gehuild; hoe gênant was dat wel niet.

Wist ik toen veel dat er nog veel meer tranen zouden vloeien...

Lily werd geboren en hapte meteen goed aan. De borstvoeding ging direct goed. Tot dag vier de stuwing begon. Natuurlijk hoort stuwing erbij, en ja dat is niet fijn. Dat doet pijn, maar tranen heb ik daar niet om gelaten. Ik had zoveel melkproductie dat ik lekte. Extreem lekte. De borstcompressen waren niet aan te voeren. Ik had wegwerp compressen, herbruikbare compressen, siliconen pads om over de tepels te plakken, niets hielp. 's Nachts ging ik naar bed met twee wegwerp borstcompressen per borst en (lach niet) een maandverbandje per borst en nóg werd ik kletsnat wakker. Ik kon de deur niet uit, want na een half uur waren mijn kleren doorweekt. Voor 's nachts had ik reserve kleding en een handdoek naast het bed liggen en overdag nam ik, behalve voor de baby, ook voor mezelf reservekleding mee. Als we al weggingen, want dat was echt niet gemakkelijk. Dan heb ik het nog niet over de hoeveelheid dat ik lekte tijdens het voeden, de borstontstekingen, het vele kolven, en de nodige gefrustreerde buien.

Hoe graag ik ook borstvoeding wilde geven, en hoe luxe een (te) goede melkproductie ook lijkt, op deze manier hield ik dat niet lang vol. Na een paar weken schakelde ik over naar flesjes en kolfde ik fulltime af. Ook dit was niet gemakkelijk. Je dag bestaat uit: kolven, voeden, huishouden, kolven, voeden, huishouden, ... Ik heb vier maanden borstvoeding gegeven, al dan niet gekolfd, want borstvoeding geven, ik kon me daar niet meer toe zetten.

Tijdens de zwangerschap van Babs hield de borstvoeding me al bezig. In het derde trimester was ik me constant bewust van eventueel lekken. Dit bleef gelukkig, in die mate als bij Lily, uit. Ik had dan ook goede hoop dat de borstvoeding een heel andere ervaring zou kunnen zijn. Direct na de geboorte van Babs bleek al weer dat het met mijn productie wel goed zat. Ik had mijn lekschalen mee naar het ziekenhuis en na 24u lekte ik tijdens het voeden al zo'n 50cc uit de borst waar niet uit werd gedronken. Op materniteit dronk Babs niet de aanbevolen 8x. Ze schreven het toe aan een te lage productie. Toen ik vertelde over mijn ervaring met Lily én hen toonde hoeveel ik na 24u al lekte, trokken ze deze verklaring in. Babs kreeg meer dan genoeg!

Na een paar dagen was de stuwing daar. Pijnlijk, zéér pijnlijk, dat hoef ik waarschijnlijk niemand te vertellen. Met tranen in mijn ogen zat ik op de bank. Ik lekte zo'n 100 - 125cc per borst per voeding. Halverwege de voeding moest ik de lekschaal legen, anders liep het over en was ik alsnog kletsnat. Zodra we thuis waren van materniteit, begon ik met het aanleggen van een voorraadje. Na een week had ik al bijna 2 liter 'gelekte' melk in de vriezer zitten en waren mijn potjes al op en schakelde ik over op zakjes. De eerste nachten was ik weer kletsnat en ook tijdens de dag was het soms opletten en moeilijk. Tom gaf al snel aan dat als het de zelfde richting uitging als bij Lily ik dit niet hoefde vol te houden. Bij Lily voelde het als falen dat ik niet kon volhouden, dus ik hoopte echt dat het een succes werd. En hoewel ik nu beter weet dan bij Lily dat borstvoeding niet hoeft om een goede mama te zijn, ik wilde het wel heel graag! De eerste weken waren zwaar. Ik heb op het punt gestaan om op te geven. Meermaals. Ik zocht op internet op wanneer de melkproductie moest stabiliseren en Tom bood aan voor de zekerheid al kunstvoeding in huis te halen. Het klinkt misschien gek, maar in die eerste periode hield het vooruitzicht naar een bezoekje van de vroedvrouw mij op de been.

Al tijdens mijn zwangerschap vertelde ik de vroedvrouw over mijn eerste borstvoedingservaring en mijn bezorgdheid/angst voor deze keer. En gelukkig leek zij mij helemaal te begrijpen. Vanaf het begin dacht zij mee en zochten we samen naar oplossingen. Zij bevestigde mijn gevoel of kwam met extra advies en ideeën. In tegenstelling tot bij Lily kreeg ik nu het advies niet te kolven en maar één borst per keer aan te bieden. En het beste van al dat ik kon krijgen: begrip en moed! Na een bezoekje van haar kon ik het weer aan, ik zag het weer zitten en ze bood nieuwe oplossingen. Ik heb het haar nog niet kunnen zeggen, maar ik ben haar daar dankbaar voor. Ik denk niet dat ze weet dat het zoveel heeft betekend.

Ik kan oprecht zeggen dat de borstvoeding goed gaat! Het lijkt wel gestabiliseerd te zijn. Ik lek nog, ja. Vooral tijdens de voedingen en dat is helemaal prima. Ik heb al een mooie voorraad in de vriezer en geef af en toe eens een flesje (of ook leuk voor de opa's en oma's). Doordat ik zoveel melk heb, voelt het ook niet pijnlijk als ik eens iets moet weggooien. Tijdens de dag heb ik zelden nog natte kleren en ook 's nachts is het onder controle! Momenteel ben ik op zoek naar een mama die donormelk wil. Onze vriezer zit vol...

Ik geef nu 6 weken fulltime borstvoeding. Vier weken geleden had ik dit niet durven hopen. En weet je... Op deze manier hou ik het wel nog even vol en durf ik zelfs te dromen over maanden fulltime borstvoeding!

Hoe is/was jouw ervaring borstvoeding geven?

Liefs,

Nadieh