Snap
  • Mama

Ga ik jullie alles vertellen of een stukje

Als je een blog schrijft over een deel van je leven dan kom je op een punt dat je moet besluiten of je het volgende gaat delen of niet.

Ik ben op dat punt gekomen, heel de dag ben ik al aan piekeren of ik open ga zijn of niet, ik vind het zo lastig.
Maar om mij te blijven begrijpen zal ik een stukje vertellen en wie weet vertel ik wel meer als dat ik eigenlijk wil, maar dat gaan we wel zien.

Na de laatste keer contact met D te hebben gehad zijn we twee weken verder, in die twee weken is er zoveel gebeurt dat het wel een slechte soap serie lijkt.
Mijn ontmoeting met A, die ik vanaf nu bij zijn volledige naam zal noemen, was ronduit bijzonder.
Anne kwam uit Groningen en bleek een lange kale man met een hele en een halve voet te zijn, maar vooral zooooo vreselijk lelijk en toch had hij wat.
Het valt niet uit te leggen, zijn vlotte babbel, zijn overal best wel wat van weten, zijn manier dat hij je laat voelen dat je de belangrijkste persoon op aarde bent.
Ik weet het niet.
We hadden afgesproken op het station en zijn daarna de stad gaan verkennen, het was super gezellig en de dag vloog voorbij.
Na ergens wat te hebben gegeten, liep ik met hem mee naar de trein en spraken we af dat we elkaar de vrijdag erop weer zouden zien, hij wilde graag bowlen met de kinderen als die dat ook wilde.

In de week die erop volgt wordt er heen en weer ge-appt en is het gezellig we bellen ook nog een paar keer en de kinderen lijkt het wel wat om te gaan bowlen.

Ondertussen heb ik ook nog wat contact met M, maar ik ga zo op in Anne dat ik M een beetje vergeet.

Als het vrijdag is en ik met de kinderen Anne ophaal van het station, is het gezellig in de auto en gaan we lekker bowlen.
Anne heeft een koffer bij zich en ik vraag wat dat te betekenen heeft, hierop krijg ik het antwoord dat hij graag blijft slapen omdat het anders niet haalbaar is om weer thuis te komen. Aangezien het gezellig is vind ik het wel prima en na het bowlen, maken we de logeer kamer in orde.

En vanaf nu wordt het een lastig verhaal, ik kan en wil niet alles vertellen, Anne heeft mij en de kinderen met geen vinger aangeraakt, maar dankzij mijn ouders die toevallig langs kwamen en Anne daardoor ontmoeten is mij heel veel leed bespaart.

Ik heb aangifte moeten doen tegen Anne, want deze man bleek een professionele oplichter die in hoger beroep was gegaan en daardoor nog even vrij rond kon lopen om nog meer slachtoffers te maken. Mijn moeder had hem herkent door het programma opgelicht.
Wat ben ik mijn ouders dankbaar en mijn ex man die toen ik erachter kwam, midden in de nacht kwam en alle sloten heeft vervangen en mij heeft opgevangen, want ik kan een ding zeggen, zo stom, wanhopig, radeloos, maar vooral naief heb ik me nog nooit gevoeld.

Tijdens het doen van de aangifte had ik een agente tegenover mij zitten die zo lief en respectvol was, dat ik na uren in het verhoorhokje mijn waardigheid weer terug had.
Ze bleef er maar op hameren dat het niet aan mij lag, maar dat deze lui zo geraffineerd zijn dat je het niet door hebt en er vol in trapt.

Nadat ik Anne de deur had gewezen en hem met een smoes op de trein had gezet, ben ik aangifte gaan doen.
Na de aangifte ben ik eerlijk tegen hem geweest via de app en er een punt achter gezet.
Dat heb ik geweten, uren ben ik lastig gevallen, zelfs als ik hem blokkeerde wist hij me nog te vinden.

Bang was ik voor hem, niet dat hij mij iets aan zou doen, maar deze mensen zijn zo onvoorspelbaar dat ik geen risico wilde nemen. Alle sms-jes die ik weken daarna heb gekregen heb ik keurig doorgestuurd naar Groningen, of ze dat ooit gebruikt hebben weet ik niet.
Na drie maanden was ik het zat, en heb ik de stoute schoenen aangedaan en ben helemaal los gegaan tegen Anne en heb laten weten dat alles wat hij stuurde, zelfs de bosbloemen die ik heb geweigerd (nadat ik er een foto van had gemaakt en zijn gegevens had gekregen) regel recht naar Groningen gingen en dat ze daar erg blij mee waren voor zijn proces.
Ik denk dat hij daar van is geschrokken, want ik heb nooit meer iets van hem gehoord.

Helaas kwam mijn moeder laatst met het verhaal dat hij weer in een programma was geweest en nog wat slachtoffers had gemaakt, maar nu ook actief was op marktplaats met het verhuren van vakantiehuisjes en met verkopen van kaartjes.

Mocht ik hem ooit tegen komen, dan......, maar laten we met zijn allen deze man geen kans meer geven: Anne met verschillende achternaam uit Groningen, of te wel: Anne Kregel, we weten wie je bent.

8 maanden geleden

Ik krijg net bericht dat hij is overleden. Gelukkig kan hij nu eindelijk geen nieuwe slachtoffers meer maken🩷

8 maanden geleden

Is dat echt zo.....

7 jaar geleden

Dank je voor je berichtje. Ik zou er een boek over kunnen schrijven wat er in twee weken is gebeurt, dit is een topje van de ijsberg. Het vertrouwen in mensen is heel lang zoek geweest, vooral in mannen. Door een persoon in het bijzonder heb ik het vertrouwen weer terug gevonden, daar zal ik nog wel het een en ander over schrijven.

7 jaar geleden

Precies

7 jaar geleden

Ik heb zoveel geluk gehad, mijn ouders weten hoe blij ik met ze ben!!