Even geen idee meer

2017, na een relatie van 6.5 met een vrouw gingen we uit elkaar, ieder een eigen weg! Mijn god wat hou ik van haar!

Al gauw kreeg ik een nieuwe relatie, dit keer een man en ook binnen 2 maanden bleek ik zwanger te zijn. Na heel veel nadenken en overwegingen kon ik toch een beetje gaan genieten van mijn zwangerschap, althans dat dacht ik! Mijn vriend wilde het kindje niet houden en zag allerlei obstakels, wat nou genieten van de zwangerschap? Ook begonnen mijn gevoelens voor mijn ex weer op te spelen. Maar terug is geen optie! Ik was immers zwanger en hadden samen besloten uit elkaar te gaan omdat het beter was, had ik maar gevochten? Kan deze zwangerschap wel? Wat zou iedereen vinden? Weghalen was voor mij ook geen optie en heb er ook nooit over hoeven nadenken, als hij t niet wil prima dan doe ik het alleen!

Door de scheiding was het heel veel geregel! Ik zat immers nog in een schuldsanering! Ja dat kwam er ook nog bij! Een vriend die zichzelf heel wat vind en vrij snel werd uitgekotst door familie omdat ie zijn schuld altijd bij een ander legt en dan excuses eist. oh ja het kan er allemaal nog wel bij. De zwangerschap verliep gelukkig goed en uiteindelijk heb ik het niet alleen hoeven doen omdat ik hem voor de keuze had gezet, of je gaat me helpen of je gaat maar! Hij koos toch voor het eerste! Al heb ik af en toe het gevoel dat hij beter voor het tweede had kunnen kiezen.

Maar goed om terug te komen. Het bekend maken, Tot 18  weken heb heb ik het verborgen gehouden omdat hij niet wilde dat ik het bekend maakte en ik stemde daar mee in, waarom geen idee? Want ik was maar al te trots dat ik een klein wezentje in me had wat groeide en groeide. Achteraf gezien was de reden dat hij het niet bekend wilde maken financiële problemen waar hij tot op de dag van vandaag nog steeds niet eerlijk over is, ben ik net aan het opkrabbelen uit het financiële dal gaat hij me er in trekken? 

Uiteindelijk werd op 13 september na een heftige bevalling mijn zoon geboren. 

Zo trots als een pauw. Mijn kind, mijn trots.

Nu had ik twee grote liefdes, mijn zoon en mijn ex! 

Steeds meer denk ik terug waarom heb ik niet voor ons gevochten want wat mis ik haar! Maar andere kant dan had ik nu niet mn mooie kleine ventje gehad. Bizar wat gevoel kan doen?!

Nog steeds ben ik met de vader van mn zoon samen maar mn gevoel smacht zo naar meer.

Weet echt niet meer wat ik voel en wat ik moet doen. Life sucks zeg maar.. al die problemen de schulden etc