Ergste nachtmerrie

Afgelopen dinsdag maakte ik me druk om allerlei dingen...een kras op mn auto, drukte onderweg, juist geen drukte op m''n werk...Aan het einde van de dag voelde ik me even een aansteller...

Wellicht hebben jullie het in de krant gelezen: in Delft is een meisje onwel geworden tijdens de zwemles en 2 dagen later helaas bezweken aan haar (voorheen niet bekende) hartafwijking.

Op het moment dat dit gebeurde was ik aanwezig in dat zwembad. Ik ging mijn kinderen ophalen van de BSO, die in hetzelfde gebouw zit. Ineens hoorden we (de 2 leidsters en ik) een hoop tumult en toen we door het raam richting het zwembad keken, zagen we dat er iemand gereanimeerd werd. Een vreselijk naar gezicht, zeker omdat het ""werk-oppervlak""  erg klein was, en ons vermoeden was dat het slachtoffer een kind betrof.

Ik keek naar mijn kinderen die met de andere kinderen op de opvang aan het tafelvoetballen waren en niks meekregen wat er achter de deur gebeurde. En op dat moment voelde ik iets, wat alleen een ouder kan voelen. Het intense verdrietige en angstige gevoel. Hoe moeten de ouders zich voelen... Al het andere wat 10 minuten ervoor nog heel belangrijk leek, sloeg nergens meer op.

De kinderen kregen door dat er iets aan de hand was toen de heli vlak voor het raam landde. De jongste was vooral daarvan onder de indruk en vertelde tegen iedereen dat er een ambulance-vliegtuig geland was bij de opvang. De oudste had een beetje pijn in zn buik omdat hij het zo zielig vond. Dat is het verschil tussen een 4jarige en een 8jarige.

Uiteindelijk gaan we allemaal weer door met ons leven. Maar voor dit gezin wat nu hun dochter en zusje moet missen zal het leven nooit meer hetzelfde zijn. En ook al ken ik die mensen helemaal niet, ik voel me ze mee.