Engel in mijn hart Mayson Chase

Daar sta ik dan. Voor de verloskundige praktijk, dikke tranen over mijn wangen. Ik bel mijn vriend.
Je moet zo snel mogelijk komen, ze horen en zien het hartje niet meer. We moeten naar het ziekenhuis.
Snel loop ik richting huis. Me vriend moet nog terug komen van zijn werk. Ik was de laatste controle alleen gegaan.
Dacht dat het allemaal wel goed zat. Binnen 20 minuten is hij thuis voor mij lijkt het uren te duren. Samen met mijn vader sta ik voor de deur te wachten. Snel stappen we in en rijden richting het ziekenhuis. De radio staat aan een nummer over afscheid. Ik druk de radio uit een dikke traan rolt over me wang. 
Vragen schieten door me hoofd. Hoe kan dit? Misschien was het gewoon niet goed te zien op de echo.
We moeten ons melden bij de verloskamers. We worden al opgewacht. Daar komt de eerste arts een echo maken.
Ze drukke hart op me buik. Ik kijk papa aan en voel dat het niet goed is maar probeer toch rustig te blijven.
Er komt een tweede arts bij. Ook deze ziet niks.
Je oma is er inmiddels ook. We zijn allemaal van slag. Ik stuur iedereen even weg ook papa. Hij gaat even roken met opa.
Hoe kan dit nou, ik voelde je nog vanmorgen toen ik net wakker was.

We lichten de familie en vrienden in. Je tantes en ooms komen nog even langs. Na een uur kom de arts en we bespreken wat er gaat gebeuren. Welke onderzoeken we laten doen denken we nog even over na.
We hebben besloten vanavond te rusten en over dingen na te denken en morgen beginnen we met het opwekken van de weeën.
Papa en Mama gaan even naar huis om nog wat spullen te halen. Ik wil je dekentje mee die op je bed licht zodat je daar straks nog even onder kan liggen voordat we afscheid van je moeten nemen.

We zijn om 23:00 uur terug in het ziekenhuis, krijgen een slaap pil. Mama word op 02;00 uur al weer wakker. Papa slaapt eindelijk, ik ga even de gang op maar als ik dan bij de balie ben en ik hoor een baby huilen loop ik weer snel terug naar onze kamer.
Huilend val ik weer in slaap.

02-02-2016
Om 09:00 uur krijg ik de eerst pil. Vandaag komen je oom en tante gedag zeggen. Je tante word morgen geopereerd en zal waarschijnlijk niet aanwezig zijn als je geboren word.

In de loop van de dag komt de verloskundige langs. We huilen samen, net als met de rest van de visite. Mama belt alvast Jeroen een vriend van je tante, hij werk bij een uitvaart onderneming en mama vraag hem ons bij te staan. We spreken af dat we bellen na de bevalling.Papa en mama proberen zoveel mogelijk te regelen voor dat de bevalling begint. We weten niet of we daar aan toe komen na de bevalling en of we dan niet te emotioneel zijn.
De hele dag hangen we rond in het ziekenhuis, wachtend tot de bevalling begint.Je opa en tante komen langs.
Ik probeer wat te liggen maar jouw gewicht druk op mij ribben. Geen voetjes die me schoppen maar jou billen die drukke tegen me ribben en dat is geen fijn gevoel. Het besef dat ik met een dode baby in me buik loop.Wat is er toch met je gebeurd is nog steeds de grote vraag van papa en mama.
De artsen komen steeds kijken of er al ontsluiting is maar in de avond heb ik nog geen centimeter.
We besluiten om de volgende dag met 2 pillen te starten.

03-02-2016

Om 10.00 uur heb ik nog geen ontsluiting. Ik krijg 2 pillen te gelijk. Om 14:00 uur weer een onderzoek, een halve centimeter ongeveer. Het begin is er.
In de middag komen oma en opa naar het ziekenhuis en we drinken wat in de hal.
Om 15:00 uur zitten we beneden en begin ik iets te voelen. Ik knijp in de stoel. Om 16:15 uur gaan we naar boven.
Ik draai wat in bed en de pijn word steeds erger. D zuster komt en ik vraag een paracetamol.
Voor een ruggenprik heb ik nog te weinig pijn vind ik zelf. Papa en mama zijn erg moe en proberen nog wat te rusten.
Het is nu 17:15 uur en ik zeg tegen papa dat ik het niet meer red van de pijn. Hij denkt dat het pas het begin is en wil nog even wachten maar mama heeft al op de bel gedrukt. Annabel de zuster vraagt me even geduld te hebben Suzanne de verloskundige is bezig met een bevalling en komt zo naar me toe. Ga nog even lekker onder de douche zegt ze.
Je tante en neefje komt eten brengen terwijl ik onder de douche zit.
Papa en je neefje gaan even het eten op warme en je tante helpt me onder de douche vandaan.
Om 18:00 uur komt eindelijk de arts. We hebben volledige ontsluiting, alleen de vliezen zijn nog niet gebroken.
Ik heb nog geen ruggenprik gehad en deze wil ik als nog krijgen voordat ze me vliezen gaan breken.
Mama wil niks meer voelen al ben ik verdoofd van al het verdriet. Huilen kan ik op dit moment niet, moet sterk zijn en al mijn krachten sparen voor de bevalling.
Opa en oma zijn in het ziekenhuis gebleven. Op het laatste moment beslissen papa en mama dat oma er toch bij blijft.
Ze komt binnen als ik de ruggenprik krijg. De naald gaat er in en dan breken de vliezen spontaan. Papa staat naast me en moet springen anders zit hij onder met vruchtwater. Helaas te laat, sokken zijn al nat en Annabel zit ook onder.
Dan mag ik gaan persen het is nu 18:45 uur. Ik neem me zelf voor om sterk te zijn en me te concentreren op de weeën.
We hebben over de meest rare verhalen tijdens te bevalling.Zo hebben we wat afleiding en kan ik me richten op het persen.
We doen het rustig aan zodat je mama niet te veel pijn heeft na de bevalling en jouw huidje netjes blijft.

Om 20:04 uur word je geboren. In stilte kwam onze engel ter wereld.
We mogen je vast houden en je licht op me borst. Je bent zo mooi met je lange zwarte haren en je kleine neusje.
Je hebt een plekje op je kin.Suzanne leg uit dat dit komt omdat je 2 dagen dood in me buik hebt gezetten. De huid laat dan los.
Gelukkig heb je maar een paar kleine plekjes. Verder zit alles er op en er aan.
Opa en je tante komen ook even kijken. We vertellen dat je onze sterretje Mayson Chase bent.
Na een paar uur moet je mee naar het mortuarium.

04-02-2015
We hebben redelijk geslapen. Door alle spanningen waren papa en mama zo moe.
Vandaag krijg je een MRI scan om te kijken wat de doodsoorzaak was. Ook word mama's bloed onderzocht en de placenta.
Voor ons al snel duidelijk Mayson word geboren met de navelstreng 3 keer strak om de nek en 1 keer op de arm heen.

Lieverd wat moet je het zwaar hebben gehad in mama haar buik.
Na de MRI scan word je naar ons toe gebracht. Mama en papa hebben het vandaag heel zwaar. Als ik je zie begin ik te huilen en papa moet mama troosten.
De zusters wassen je en kleden je aan. Mama en papa hebben een mooi blauw pakje uitgekozen.
Straks komt Make a memory om foto's te maken.
We hebben even gedoucht en aangekleed en zo komt de fotograaf.
Puk een hele lieve vrouw komt de foto's maken maar mama is er totaal niet bij. Ik kan alleen maar huilen. Papa houd je voet vast voor de foto. Ze zijn zo prachtig.
Na de foto's blijf je nog even bij ons en houden we je dicht tegen ons aan. Je voelt zo koud aan en je hoofdje hangt een beetje.Het voelt niet meer zo fijn om je vast te houden maar toch doen we het. Het liefste houden we je bij ons maar dat kan helaas niet.

Einde van de middag gaan papa en mama naar huis.
In de avond komt Jeroen langs met Madeleine en Mario van de uitvaartonderneming.
Schatten van mensen. We spreken alle wensen uit en Madeleine heeft al snel door dat mama niet zo snel iets uit handen geeft.
We spreken af dat we je morgen op halen in het ziekenhuis en dan naar het crematorium brengen.
Papa en mama hebben besloten om de crematie heel klein en intiem te houden.
We nodigen de familie persoonlijk uit.

05-02-2016
Dit was de uitgerekende datum vandaag zou ik 40 weken zwanger zijn.
Rond 12:00 uur zijn Mario en Madeleine hier, ze hebben het licht blauwe kistje bij zich waar je straks in komt te liggen.
We rijden met hun mee naar het ziekenhuis en nemen je mee in de auto naar het crematorium. Papa houd je kistje met jou er in op schoot.Mama legt haar hoofd op zijn schouder.

Van alles gaat er door me hoofd. Waarom moest dit ons gebeuren. Kan ik me man niet eens een levend kind geven. Alleen maar verdriet.
We rijden naar het crematorium. Daar worden we ontvangen in de familiekamer. Hier zullen we ook op10-02-2016 afscheid van jou nemen.