En we gaan door, het moet, het kan, ik heb geen keus

Na een bijzondere ervaring met D en de ergste nachtmerrie die ik heb beleefd met A is al die tijd M op de achtergrond gebleven.
Steeds blijven we elkaar opzoeken op de app, voor een klets praatje maar ook voor de serieuze onderwerpen.
Hoe kan het toch dat iemand die zo jong is, zo goed bij me past en zo goed aan voelt hoe het met me gaat.

Toen ik in de hele molen zat omtrent A voelde M haarfijn aan dat er iets was en op een respectvolle en lieve manier kreeg hij uit me wat ik tegen niemand durfde te vertellen.
Hoe langer we contact hadden hoe meer ik voor deze jongen ging voelen en hoe meer ik de behoefte kreeg om hem een keer te ontmoeten.

Maar na alle ervaringen vond ik het zo moeilijk om hier een beslissing in te nemen.
Zoveel mensen heb ik verdriet gedaan door mijn actie met A, mijn ouders, zussen, meneer, maar vooral mijn kinderen. Ik wil en kan ze toch niet weer een hoofdstuk in hun levensboek gaan geven met mislukkingen van hun moeder.
Maar aan de andere kant heb ik wel geleerd door de hele toestand dat ik mijn gevoel niet moet negeren.

Terwijl mijn gedachtes alle kanten opvliegen en mijn gevoel steeds duidelijker roept dat ik voor M moet gaan, krijg ik te horen dat mijn hypotheek rond is. Ik hoef niet uit teleggen hoe blij ik was en ga als een gek spullen inpakken, afspraken maken en van alles regelen. Heerlijk mijn toekomst ziet er roos kleurig uit, ik ga het zwaar krijgen als alleenstaande moeder, in een vreemde stad, zonder vaste baan, met twee bijzondere, kinderen een puppy, tweede hond en een bejaarde hond.

Maar ik kom er wel ik weet het zeker, ik ben sterker dan dat ik ooit had gedacht, ik kan meer dan ik had gedacht, ik ben wie ik ben met nog meer erbij!!