8 jaar geleden
En toen zei mijn zoontje: "hey! Mama lacht"
Voor het eerst sinds het begin van mijn depressie heb ik lekker geslapen, toch wil dat niet zeggen dat de dag altijd goed verloopt.
Heerlijk, zondagochtend geslapen tot ongeveer half 9.
Tygo is erg verkouden en een beetje grieperig waardoor hij in de nacht een paar keer is geweest.
Buiten een paar keer het bed uit moeten heb ik in lange tijd niet zo lekker geslapen.
Vanochtend konden wij een ladekastje (die ik de dag ervoor gekocht had via een website voor 2e hands spullen) ophalen.
Ik was helemaal blij met het kastje en mijn man en ik zijn 's middags meteen aan het overschilderen gegaan.
Hoogglans antraciet, net als de spiegel in de woonkamer. Tja, ik wil graag mijn meubels in huis op elkaar afgestemd hebben.
Orde, netheid en rust. Daar houd ik van.
Zoals elke dag gebeurt er elke dag wel iets dat mijn stemming doet omslaan en zo vandaag ook.
Eerst sloopt Tygo mijn vliegengordijn, dan een geurkaarshouder.
21, 22, 23...100...
Tijdens het eten zit hij te spelen met eten en haalde weer het bloed onder mijn nagels vandaan.
Dan maar in de hoek, ik was het echt even zat.
Na enige tijd heb ik warme melk met honing voor hem gemaakt zodat hij lekker zijn bedje in kon.
Omdat hij (eigenlijk standaard) wil dat ik hem naar bed breng kwam hij bij me op schoot zitten en zei:
"Sorry mama, ik zal het niet meer doen".
Omdat ik hem alleen maar aan bleef kijken en zei dat ik het echt niet leuk vond begon hij mij te imiteren.
Zodra ik mijn vuist tegen mijn slaap deed om mijn hoofd op te laten steunen deed hij dat ook.
Als ik mijn hand voor mijn mond deed, sloeg Tygo zijn hand ook voor zijn mond.
Stak ik mijn tong uit, deed hij dat ook.
Langzaamaan begon ik toch van super chagrijnig naar redelijk blij te draaien.
Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht en begon te lachen.
"HEY! Mama lacht! Kijk papa!" zei Tygo.
Op dat moment kreeg ik tranen in mijn ogen.... Omdat ik me realiseerde dat Tygo opmerkt dat ik minder vaak lach.
Ik moet echt proberen meer te lachen, zeker in het belang van Tygo.
Ik heb Tygo uiteindelijk lekker in zijn bedje gelegd en hij is als een blok in slaap gevallen nadat we nog even samen op zijn bed hebben liggen knuffelen.
We hebben een tijd geleden al afgesproken nooit boos of verdrietig te gaan slapen dus wilde ik er zeker van zijn dat hij wist dat ik niet boos of verdrietig op of om hem was.
Note to myself:
Probeer meer te ontspannen en te lachen, nog meer te genieten van Tygo.
Ezra
Oooh Wendy, depressie komt denk ik meer voor dan men toe wil geven. Mede doordat het onzichtbaar is aan de buitenkant. Misschien zelfs omdat mensen niet weten wat er met ze aan de hand is.
Ezra
JILL, ik denk zelf dat depressie of burn-out vaak onderkent of genegeerd wordt doordat het aan de buitenkant niet te zien is. Veel mensen met bijvoorbeeld depressie zetten een masker op of bouwen muur op. Ik hoop met mijn blogs ook meer mensen herkenning te geven en misschien zelfs mensen tot schrijven aan te zetten.
Ezra
Dank je wel ME. Er zijn zeker weten meer moeders, maar ook vaders, die hier mee te maken hebben. Niet iedereen durft of kan erover praten. Voor mij is het bloggen hierover een fijne en goede uitlaatklep. Gelukkig wordt (postnatale) depressie al steeds meer bespreekbaar doordat mensen ook daadwerkelijk hulp durven vragen en ervoor uitkomen.
Ezra
Wat fijn als je weer een beetje kan stralen he! Probeer elk moment van je dochter te genieten, voor je het weet zijn ze groot. Ik ken het gevoel dat het moeilijk is, gewoon omdat je zelf nogal in de knoop zit.