En toen was het stil..

Stil, zo kun je het wel noemen ja. Het is al een tijdje geleden dat ik een blog schreef en dat was niet zonder reden. 4 weken geleden is er een postnatale depressie bij mij vastgesteld.

Zo, dat is er uit. Waar ik normaal altijd heel snel ben met dingen delen op social media, heb ik dit bewust even voor me gehouden. Niet uit schaamte, alles behalve dat. Maar omdat ik zo diep in de put zat dat ik al mijn tijd en energie daarop wou leggen. 

Inmiddels gaat het beter en ben ik klaar om mijn verhaal te delen. Ik ben er nog lang niet maar met kleine stappen komt die finish lijn ook wel in zicht.

Als ik terug ga in de tijd, is het waarschijnlijk mis gegaan op het moment dat Michael weer is gaan werken. Na de bevalling is hij 4 weken thuis geweest en hebben we echt op een roze wolk geleefd. Na die 4 weken stond ik er ineens alleen voor met 2 kleine babietjes en een peuter. Ik viel in een gat wat alsmaar dieper leek te worden.

Toen ik op het punt was waar ik het huilen van de kinderen niet meer aan kon horen, mijn handen letterlijk op mijn oren drukte en niet meer voor mezelf in stond, heb ik hulp in geschakeld. 

Die hulp kwam er, en hoe! De huisarts heeft direct medicijnen voor geschreven, ik mocht een week lang niet alleen met de kids zijn en er werd acute hulpverlening ingeschakeld. Klinkt heftig, maar dat was het ook. Die acute hulpverlening is er nog steeds, iedere dag een uurtje. Net als mijn schoonmoeder, zij is, samen met Michael en mijn familie, mijn reddende engel. Iedere dag komt ze om me te helpen met de kindjes, doet ze de was en zorgt ze er voor dat ik een uurtje kan slapen.

Mede door alle hulp en het snelle handelen van alle hulpverleners, gaat het nu goed en zijn de depressieve gedachtes minder. Wel is het nog een proces om de twins te leren kennen en een band op te bouwen. Een proces waarbij ik het momenteel moeilijk heb. Ik vind het moeilijk om van ze te genieten, ze te knuffelen of bij me te dragen. En dat maakt me verdrietig, want ondanks alles hou ik ontiegelijk veel van ze. Het is een periode van geleefd worden en overleven maar ook dat komt goed. 

Tot snel lieve volgers! 

Liefs,  Sharon.