Snap
  • Mama
  • post

En nu......?

De rust waar we zo aan toe waren, valt nu zwaar.

Na bijna de 2 jaar dat mijn schoonmoeder ziek was, de euthanasie en het regelen van de crematie, waren we zo toe aan rust. Nu hebben we rust, tenminste in tijd en ik kan jullie zeggen, die valt ons heel erg zwaar......

Mijn vriend zit er even helemaal doorheen, wat ook logisch is denk ik als je je moeder verliest. Even bijkomen van de zware tijd, het meemaken van de euthanasie en de crematie. Het loslaten van elk weekend anderhalf uur in de auto zitten om naar zijn moeder te gaan en dan ook nog terug en de laatste paar weken ook nog tussendoor. Het loslaten van elke avond een telefoontje te plegen om te vragen hoe ze de dag doorgekomen is, of er geen ernstige dingen bij gekomen zijn en of de pijn nog te doen is. Loslaten.....

Dat is moeilijk.....

Ik zelf kan huilen om niks, alles is teveel. De vermoeidheid speelt parten, ja wil zoveel en wil verder, maar dat lukt nog niet. Misschien willen we wel teveel en hebben we echt nog even de tijd nodig om het een plek te geven, het is tenslotte ook niet niks.

De kinderen zijn ook uit hun doen. Ik vind het ook zo heftig voor ze. Alhoewel ze ook heel erg flexibel zijn is het moeilijk om te zien dat ze zo intens verdrietig kunnen zijn. Dat ze over oma dromen en onrustig zijn in hun slaap. We weten dat het goed gaat komen, maar voor nu is het teveel, teveel voor iedereen in huis.

Ook mijn moeder is op. Ze is 2 en een halve week in huis geweest om ons bij te staan in wat ze kon. Op de kinderen passen als wij naar mijn schoonmoeder gingen, thuis alles door laten draaien echt geweldig!! Vandaag is ze naar huis gegaan en dat zullen we wel merken :( We zijn weer op ons zelf aangewezen en hebben nu een steuntje in de rug op afstand. Al weet ik zeker dat als het niet zou gaan, ze gelijk weer op de stoep staat. Nu is zij ook toe aan rust, samen met mijn vader, gewoon in haar eigen huis.

Rust........ Rust, waar we tijden naar uitgekeken hebben en waar we nu onze eigen draai in moeten zien te vinden. Goed komen gaat het zeker, wanneer we die rust zullen hebben...... ?

10 jaar geleden

Poeh, dat lijkt me ook erg heftig. Die leegte opeens...Doe maar rustig aan!

10 jaar geleden

misschien als je nog dagen hebt staan is het wijs om wat vrije dagen op te nemen om alles echt een plekje te geven, te kunnen verwerken wat er gebeurd is en stil te staan hoe nu verder.

10 jaar geleden

Veel sterkte en hoop dat jullie als gezin je rust vind en dat allemaal een plekje heeft gekregen zodat jullie rust vinden en verder kunnen.

10 jaar geleden

Goh heftig. Ik hoop dat jullie snel wat rust gaan vinden maar kan me voorstellen dat het veel tijd nodig heeft. Sterkte!