4 jaar geleden
En, komt er al een tweede?
Wat als je dat een beetje spannend vindt?
Laat ik vooropstellen dat ik mij heel goed besef dat het voor sommige niet vanzelfsprekend is om een kindje te krijgen, laat staan twee. Ik wil dan ook niemand kwetsen met mijn blog of ondankbaar lijken, dit is puur van toepassing op mijn gevoel en onze situatie.
Senn is nu 2,5 jaar, een heerlijke leeftijd en wat gaat het goed! Het moment van genieten is echt gekomen en na mijn werk kan ik niet wachten om hem op te halen om samen te gaan eten en te knuffel. In de morgen vind ik het heerlijk om hem wakker te maken, of door het kiertje van de deur te gluren en te zien dat hij zit te spelen met zijn knuffels. Wat een rijkdom!
Het genieten was bij ons natuurlijk niet vanzelfsprekend, we hebben echt de vuurdoop gehad en slapen pas sinds een maandje door, dit is al zo'n opluchting! Na twee en een half jaar gewoon een nachtje slapen, wauw!
Nu Senn ook wat ouder wordt, komt steeds vaker de vraag of er al een tweede komt of dat wij een tweede willen. Als het ons gegund is willen wij dat zeker, maar voor nu overheerst eerst nog de angst en het schuldgevoel naar Senn. Om ons heen raken mensen weer zwanger, worden er baby'tjes geboren en gaan we op kraamvisite. Die eierstokken beginnen dan wel hoor! Maar als we realistisch kijken, vinden we het veel te spannend. Wat als we weer zo'n start krijgen? Als we weer een ontevreden en verdrietig kindje hebben met pijn? Wat als Senn daardoor te weinig aandacht krijgt en wij nu kunnen genieten van onze beide kindjes? We zijn net zo blij dat wij eindelijk kunnen genieten van een lachende Senn, dat we dingen kunnen ondernemen en dat er wat vrijheid komt. Wat als dit weer verdwijnt?
Laatst zei Senn: "Mama! Ik wil broertje of zusje zijn!" Dit was zo schattig! Een struggle tussen mijn verstand en mijn hart volgde. Wat is wijsheid? Hoe doen anderen dat? Wanneer weet je dat het goed is?
Voor nu is het goed, met een verlangen op de achtergrond. We zijn nog jong, we hebben nog tijd, we hoeven niet te haasten. Toch lijkt soms je gevoel sterker dan je verstand. Wat als, wat als.
De tijd zal het leren, maar ik ben nu al rijker dan rijkst. Ik heb twee prachtige mannen. En of ons gezinnetje over drie, acht of tien jaar pas groter wordt, de tijd zal het leren.
Liefs, Erin