En hoe was jouw vrije dag?

Na het ontbijt vond ik het hoog tijd om eens even langs het ziekenhuis te gaan. Ik had geen idee wat me mankeerde maar de dokter maande me om direct op bed te gaan liggen. "Wat heb ik dokter?" vroeg ik ernstig. "Je hebt last van je buik en van je hoofd mama patiënt. "En wat gaat u nu doen dokter?". "Je krijgt een pleister". De dokter pakte een pleister uit haar verbandtrommel die verdacht veel leek op een Nijntje puzzel, maar de dokter zal het wel het beste weten. Nadat de pleister met ruw geweld op mijn hoofd werd geplakt ging er een hydrofiel doek overheen. Zo kon ik ook niets zien van de rest van de behandeling, want mijn buik moest natuurlijk ook nog worden verzorgd. Daar ging verband op hoorde ik van de dokter. "En nu?" vroeg ik na het aanbrengen van alle bandage. "Nu moet je slapen". Maar natuurlijk, slaap is immers het beste medicijn. Voorzichtig trok ik de doek van mijn hoofd en de pleister gleed van mijn gezicht af. "Dokter ben ik al beter?" "Nee eerst nog wat drinken mama patiënt." Ik hoorde wat gerommel uit de behandelkamer ernaast toen de dokter aankwam met een beker, waarvan ik vrij zeker was dat ik die eerder die dag in de vaatwasser had gezet. Gulzig dronk ik uit het (lege) glas en voelde me als herboren. Ik was beter!

Nu was de dokter ineens heel erg ziek. Ze moest meteen op bed. Met mijn gebrek aan medische kennis luisterde ik naar haar hart en voelde haar pols. "Tja hier is maar één medicijn tegen, wacht ik zal het even pakken". Ook ik liep naar de andere behandelkamer en pakte een doosje pillen met Kikker erop (beter bekend als rozijntjes). "Alsjeblieft, hier word je heel snel beter van." "En voel je al wat?" vroeg ik twijfelachtig. "Nee, ik ben nog steeds ziek dokter." "Dan heb ik nog maar één oplossing, heel veel knuffels en kusjes". En ja hoor, ook de dokter was weer op de been. Ze huppelde vrolijk uit haar bed en riep dat ik ook naar de jungle moest komen. 

Ik was enigszins verbaast dat er naast het ziekenhuis een jungle bleek te zijn, maar eenmaal buiten zag ik alle dieren die de dokter aanwees: de jaguar, een luiaard, olifanten en zelfs cavia's. Wie wist dat deze in de jungle leefden? Ik niet! Ik voelde me ineens een beetje raar en ging op handen en knieën zitten om bij te komen. Ik veranderde langzaam in een tijger! De dokter was gelukkig niet bang van de tijger en klom op mijn rug. Samen trokken de tijger en de dokter door de jungle. Wat een pracht en praal en we hebben wat bijzondere dieren gezien. Toen we bij een open vlakte kwamen roken we iets vreemds. Wat is daar aan de hand? "ER IS BRAND!" riep de dokter die zich ontpopte als een heuse brandweervrouw. Gek genoeg wist ik ook direct wat ik moest doen en ging meehepen blussen. Steeds als het vuur doofde ontstond er een nieuwe brand. En toen het gevaar leek geweken zat ik ineens vast, midden in het vuur. Het werd heet en de vlammen likte al bijna aan mijn voeten. "HELP BRANDWEERVROUW, HELP!" De brandweervrouw kon me helaas niet helpen want ze was veranderd in een jaguar. Wild grommend rende ze door de woonkamer. Gelukkig kon ik door de eerder geleerde brandweerskills toch zelf ontsnappen en aanschouwde hoe de brandweervrouw/dokter steeds weer veranderde in een ander dier. 

Het bijzonderste dier vond ik de giraf. Ik ken natuurlijk de giraf wel. Ik heb ze vaak genoeg gezien in de dierentuin en op televisie. Maar ik wist helemaal niet dat giraffen geluid maken. Maar dat doen ze dus: een hoog snerpend geluid. Het lijkt nog het meest op het geluid van een mix tussen een pauw en een meeuw, bizar! Dat ik dit nog nooit had gehoord was mij een raadsel. Maar lange tijd om bij te komen van deze ontdekking had ik niet. Ik moest rennen want ik werd bijna opgegeten door een krokodil die op slinkse wijze ons huis had weten binnen te dringen. Ze was snel en at alles op wat ze tegen kwam, de kasten, de tafel, de stoelen, niets was veilig! Ik ben ontkomen gelukkig en mocht nog even proeven aan hoe het is om een superheld te zijn. Gewapend met masker en hydrofieldoek als cape gingen we samen de strijd aan. We sprongen over gebouwen en rende door de straten. Opzoek naar avontuur bovenaan de trap! 

De trap waarop papa tevoorschijn kwam, die ontzettend hard moest lachen toen hij ons zag met masker en hydrofielcape. Wat een avontuur zo'n peuter!