En dan staat je wereld even stil

Ik ben al een tijdje niet geweest, de blog waar ik mee bezig was staat nog in concept.
Dit is de reden, of iig een korte samenvatting ervan:
Eind juli ging mn schoonmoeder voor een maagonderzoek naar het ZH ivm aanhouden maagklachten, daarna was niks meer hetzelfde. Uit het onderzoek kwam de diagnose: Slokdarmkanker
Niet ziek, geen klachten .... pats boem daar hem je hem.
Je weet het, ik ben zelf verpleegkundige, kanker is (kan) een sluipmoordenaar. Als ze niet voor haar maag was doorgestuurd waren we misschien wel helemaal te laat geweest.
Ze kreeg een scan daaruit bleek dat het was uitgezaaid naar de lever en er is geen genezing meer mogelijk.
Mn hart schreeuwde gelijk .... geen genezing? wat bedoel je? gaat ze dood?
Ongeloof en intens verdriet overvalt je, je wereld staat even stil. Honderden vragen gaan door je hoofd en dan de belangrijkste .... hoelang is ze nog bij ons?
Op die vraag kan geen arts je een antwoord geven. Normaal denk je daar niet zo over na, niemand weet wanneer het zijn of haar tijd is natuurlijk. Maar nu je weet dat iemand die je lief hebt niet lang meer heeft, wil je het liefst weten hoelang niet lang dan precies is.

We zijn inmiddels een tijdje verder. Na lang nadenken en met twijfel een beslissing nemen heeft mn sterke stoere schoonmoeder besloten toch chemo te doen. Ze wilde eigenlijk niet, ze heeft al een keer borstkanker overleefd, weet wat chemo is en heeft al meerdere familieleden verloren aan deze ziekte.
Na 2 kuren heeft ze weer een scan gehad, afgelopen vrijdag ben ik meegeweest voor de uitslag. De chemo slaat aan en goed ook! De tumoren zijn aanzienlijk geslonken. Ze kan niet genezen, maar ze kan die kanker wel laten zien dat ze niet zonder slag of stoot de tijd die ze nog heeft zich laat afnemen. Ze is achteraf heel blij dat ze toch had besloten voor de chemo te gaan.
Ze heeft nog 2 kuren te gaan voor het 1ste traject erop zit. Dan is het hopen dat het iig een half jaar rustig blijft, want na een half jaar zou je nog een chemo kuur kunnen doen. Het is afwachten.

Mn schoonmoeder paste elke week op onze 2 monstertjes. Miloe is gek op oma en dan ineens paste oma niet meer op. In het begin dachten we ook echt wat vertellen we haar? Ze is 3.5 jaar ..... wat gaat ze snappen? Deon is nu 8 maanden dus ja die hoef je niks te vertellen.
We besloten het per moment te nemen, maar wel eerlijk te blijven. Het woordje dood word niet genoemd, dat concept snapt ze toch nog niet en bovendien kan dat nog heel lang duren dus waarom een kind dit nu proberen uit te leggen? Ten minste dat was onze gedachte.
Dus als oma naar het ZH gaat is ze weer even "ziek", de dokter heeft haar medicijnen gegeven waardoor haar haartjes uitvallen en dus heeft oma een pruik op.
De eerst volgende keer dat we daar heen gingen nadat we haar vertelde van de pruik stond ze vol verbazing oma aan te staren en zei "je hebt helemaal geen andere haren oma!" een mooier compliment kon ze oma niet geven, maar dat snapt ze zelf nog niet natuurlijk. Ze heeft daar inmiddels weer 2x gelogeerd en dat gaat goed. Ik zie nog steeds enorm op tegen het moment dat ik haar straks moet gaan uitleggen dat oma er niet meer is. Dat heeft me in het begin enorm bezig gehouden.
Hoe leg je een kindje dat uit? Hoe leg je jou kindje dat uit?
Ik moet hierbij zeggen, wij zijn niet gelovig, ikzelf ben ook niet gelovig opgevoed. 
O ik geloof zeker dat er meer is tussen hemel en aarde, maar een god?
Soms denk ik wel eens ... kon ik daar maar vol overgave in geloven, net als een goede vriendin van mij. Zou het dan draagbaarder zijn? Als ik iemand had tot wie ik zou kunnen spreken om over haar te waken. Vreemd genoeg deed het me wel goed dat mn vriendin me zei dat ze voor ons zou bidden. Beetje dubbel is het wel ..... maar goed ik ga giga of topic zo :-)

We proberen positief te blijven .... het kan nog heel lang duren voordat we haar moeten missen. De vooruitzichten zijn op dit moment goed. We leven per moment en genieten met elkaar waar het kan. Grote en kleine momenten.
Binnenkort gaan we samen nog een weekend ertussen uit met de familie even weg. Dat was al gepland vorig jaar en nu zijn we alleen maar blij dat we zit ook nog samen kunnen doen!

Tips over hoe een klein meisje uitleg te geven over wat er speelt zijn welkom trouwens.