En dan is ze ineens thuis

Dan sta je met een maxi cosi in het ziekenhuis en zet je haar erin. Het moment waar je weken naar uit heb gekeken is daar dan eindelijk. Ondanks alles is het een emotioneel afscheid. 

En dan lopen we naar de liften en gaan we naar beneden. Vol trots stappen we in de auto. Zetten Hayley vast en dan rijden we van het terrein af. Ik vol tranen. Wat is dit een rit geweest zeg. Een rit in een achtbaan die ik NOOIT meer mee wil maken. Wij beide niet trouwens. 

Als we thuis komen, is er gelukkig niemand. Vol trots loopt Martin met de maxi cosi naar binnen en zet Hayley op de grond. Samen staan we naar haar te kijken. We genieten van het uitzicht. Dit is echt top. ZE IS GEWOON THUIS !!!

Een uurtje later komen mijn ouders en zus langs. Dat is natuurlijk echt genieten. Wij hadden een kaartje naar heel veel mensen gestuurd dat Hayley thuis zou komen en wij dat graag met hen zouden vieren. Helaas heeft niemand gereageerd en zaten wij dus alleen met mijn ouders en zus. Ik vond het heel hard, maar later vond ik het wel prima. We hebben heerlijk taart gegeten om de thuiskomst van ons meisje te vieren. 

Na een paar uurtjes gaat iedereen weer weg, dan zijn we met z'n drietjes.

Ik kan jullie vertellen dat is een mega raar gevoel. Het gaat super hoor, dat terzijde maar onbewust kijk je toch om je heen als je haar wilt oppakken. Ben je onzeker als je haar de fles geeft en vraag je aan je partner of je het wel goed doet bij de luier verschonen. 

Overdag ligt Hayley in de box. Dat is zo'n heerlijk gezicht. Onze dochter ligt lekker thuis. We kunnen haar aanraken wanneer wij willen, haar oppakken wanneer wij willen en vooral geen gevraag meer aan andere.  

's avonds gaan we naar boven en leggen haar dan in haar eigen bedje neer. We hebben besloten haar niet in onze kamer neer te leggen. We zijn bang dat ik daar veel te onrustig van ga slapen. Daarnaast is het goed voor haar om te leren wennen aan slapen zonder geluidjes. 

Vol trots kijken we terug naar de eerste dag thuis. We hebben echt genoten. We hebben samen gelachen, gehuild en vooral trots geweest om onze wonder. Wat dat is Hayley echt, een wondertje met een engeltje op haar schoudertjes.

Wordt vervolgd ............