Snap
  • Mama
  • Gezond

En dan ineens .....de ziekte met de k......

En dan denk je hmm.... die moedervlek , was die altijd al zo gek of is dat iets van de laatste tijd?

Opeens viel het me op dat de moedervlek die ik op mijn arm had er wat gespikkeld uitzag. Ik dacht bij mezelf ik durf niet te zeggen of die er altijd al zo uit zag of dat dat iets is van de laatste tijd? Ik wist wel dat ik daar altijd al een moedervlek had maar kon mij niet herinneren of die altijd al zo gekleurd was of niet. Hmmm.... toch maar een keer mee naar de dokter.

Zoals waarschijnlijk meer mensen wel hebben als je denkt oh ik moet een keer langs de dokter , schiet dat er de helft van de tijd gewoon weer bij in. Weken gaan voorbij voordat ik ook daadwerkelijk een afspraak maak. Beter laten checken en dat de dokter zegt ohhh joh dit is niks hoor. Echter eenmaal bij de dokter vertrouwd hij het ook niet helemaal en wil eigenlijk wel graag dat ik het even laat checken bij de dermatoloog in het ziekenhuis. Ik krijg een afspraak bij de dermatoloog voor een week daarna, de dokter zegt houd er rekening mee dat ze hem hoe dan ook weg gaan halen, gewoon zodat er zich niks kan vormen.

Nou de dag van de afspraak is er dan.. De dermatoloog roept me binnen, mijn schoonmoeder wacht in de wachtkamer. De dermatoloog pakt zijn lampje en vergrootglas en kijkt nauwkeurig naar mijn moedervlek. Hmm ziet er niet kwaadaardig uit maar ik wil hem toch wel graag verwijderen en op kweek zetten. De wachttijd is 2 maanden...shit dat is best lang denk ik nog, ik dacht dat hij vandaag verwijderd zou worden zeg ik. De dermatoloog geeft aan dat dat normaal niet zo is maar dat de moedervlek niet zo groot is dus dat het nu wel even kan.

Heerlijk zo'n verdoving in je arm...!  hij snijd het stukje eruit en doet het in een potje om op kweek te zetten. Ik krijg 2 hechtingen in mijn arm en mag weer gaan. Ik krijg een telefonische afspraak voor 2 weken later mee om de kweek te bespreken. Echter wordt ik na 1,5 week gebeld of we er een gewone afspraak van kunnen maken zodat de arts ook de wond kan bekijken. 1,5 week later zit ik dus weer in het ziekenhuis en de Dermatoloog haalt me wederom op, dit keer blijft mijn man in de wachtkamer.

Mevrouw laat me de wond maar even zien, heelt aardig.... Maar de uitslag was toch niet helemaal goed, het is toch een melanoom. Dat betekend een vorm van huidkanker. Het is heel oppervlakkig legt hij uit. Normaal graderen ze in millimeters , van 1 millimeter tot 4 millimeter diep. Bij mij was het een halve millimeter diep. Hij legt uit dat er waarschijnlijk nooit meer wat aan de hand is maar dat ik nu wel elke 3 maanden voor check moet komen. Op die momenten checken ze al mijn moedervlekken en kijken of ze er normaal uitzien of niet.  En als standaard procedure halen ze meer weefsel weg op de plek waar de moedervlek zat. Hij bracht het allemaal wel aardig luchtig waardoor ik zelf ook niet helemaal in de stress schoot.

Ik kom naar buiten en tref mijn man natuurlijk in de wachtkamer , we lopen weg en ik breng het nieuws. Wow dit had ik niet verwacht zegt mijn man, en nu? Ja nu niks zeg ik, nu heb ik huidkanker maar waarschijnlijk hoeft het nergens anders meer te vormen........