En dan heb je COVID

Het allermoeilijkste wat er is voor mij, is mijn kinderen niet mogen aanraken, ze niet mogen overspoelen met kusjes en knuffels. Je gaat er vanuit dat dit nooit gebeurd. En dan... en dan blijk je covid te hebben.

Zaterdagavond krijg ik ineens koorts. Ik hoest al de hele week, maar ben diezelfde week nog negatief getest. Ik mag werken en ik mag alles doen van de bedrijfsarts (ik werk in het ziekenhuis), want ja die test is niet voor niets negatief.

Als ik zaterdag koorts krijg, voel ik dat het niet oké is. Waarom? Dat kan ik niet uitleggen. Maar het is gewoon anders. Zondag gemaild met het ziekenhuis en ik mag een uur later komen voor de test. Einde van de middag krijg ik de uitslag. Aangezien de eerste test ook negatief was, ga ik er toch wel een beetje vanuit dat deze ook negatief is. Ik zal me wel aanstellen of iets. En dan komt het berichtje... positief.. Kak, dat is echt kak. Dat betekend dat we in quarantaine moeten. Ik 7 dagen en de meiden (4 en bijna 7) en mijn man 10 dagen. Ik vertel de meiden dat ik covid heb. Ik lieg zegt mijn oudste dochter. Als ze inziet dat het geen grap is, wordt ze boos. Want waarom heb ik nu Corona gekregen, want ze wilde naar school. En dan komt angst. Ze durft en wil niet bij mama in de buurt komen. Want anders krijgt zij het ook. 

Behalve dat ik ziek ben van de covid en me echt niet top voel, heb ik zoveel last van schuldgevoel naar iedereen, en naar de kinderen. Je kind die bang voor je is. Je andere dochter die je wil knuffelen, maar je mag het niet. En dan hebben we pas 1 dag gehad. 

Mijn man werkt al sinds maart thuis. Hij heeft geen klachten, dus moet doorwerken. Ik lig ziek op bed. Hoe zien ze dit voor zich? Ik mag en kan niet voor de kinderen zorgen en hij moet werken.

To be continued