En dan ben je ineens mama

Op 19 mei 2014, om 18.42 uur om precies te zijn werd ik mama. Nou ja, eigenlijk was ik dat natuurlijk al een beetje in die maanden ervoor. Zomaar ineens floep…o, nee… na 8,5 maanden van vermoeidheid, maagzuur, extreme jeuk, een te hoge bloeddruk en ga zo nog maar even door… gevolgd door een bevalling van 27 uur. Maar goed, ik was nu dan toch echt mama.

En dan ben je lid van de papa en mama club, zomaar gratis en voor niets. Maar moet ik me nu anders gedragen of anders voelen? Wordt je meteen vanaf de eerste seconde overspoeld met het “moedergevoel”? Bij mij kwam dat eerlijk gezegd niet meteen vanaf het eerste moment. Dat heeft moeten groeien. Inmiddels is mijn dochtertje alweer 3,5 maanden oud en voel ik mij iedere dag een trotse mama. Ik vind het heerlijk om mama te zijn en kan niet wachten om mijn dochter groot te zien worden. Ik verheug me op haar eerste hapje, stapje, tandje en alle andere mijlpalen die ze mag gaan beleven.

Ik moet zeggen dat ik ondanks die flubberbuik met “prachtig striae motiefje” en mijn gestippelde lijf (littekens van alle jeukuitslag) ik me al jaren niet meer zo goed heb gevoelt. Alsof ik eindelijk ben wie ik altijd al had moeten zijn. Heerlijk! Who cares! Ik heb een prachtige dochter, daar geef ik dat graag voor op!

Toch is het best gek dat je dan ineens bij formulieren in mag vullen dat je kinderen hebt. Alsof je het soms eventjes vergeet. Of dat je baby een eigen bibliotheekpas heeft. De wereld draait niet meer om jou, maar om je gezinnetje. En dat bevalt me goed. Ik ben helemaal happy! Een happy mommy! Hopelijk blijft dit gevoel zo, ook na 1283 luiers verschonen en 1524 flesjes geven. We’ll see!